Voor gaas

Nee, het zou ons nooit gebeuren... !  Wij zouden strikt zijn... ! Vaste regels, wij zouden niet overstag gaan.

Goed corrigeren, dan komt alles wel goed.

Ach... amper 3 maanden verder worden wij totaal in de maling genomen. We lopen te rennen en te springen.

En meneer neemt het ervan, en hij geniet !

Zon en regen

Terwijl de regen in Lliber de overhand heeft, schijnt de zon in Nieuwerkerk er lustig op los. Ik herinner mij een gesprek over het weer, een paar jaar geleden,  wat ik had met een Spaanse co-assistent op de afdeling Thoraxchirurgie waar ik toen werkte.
Hij vertelde mij dat het heel vaak voorkomt, dat als het aan de Costa's regent,  het in NL mooi weer is. Misschien toeval, maar vandaag is het zo'n dag.

Weer op de bank voor het schaatsen.

Gisterenavond om 23.45 uur thuis gekomen. De wasmachine staat al weer te draaien. En Rocky de kat is door Diana al weer gebracht. Hij loopt zoals gezegd als een kat in een vreemd pakhuis rond. Henk heeft na het checken van de post zich op de bank geinstalleerd voor het schaatsen....

Hoe graag had ik nog even gebleven en nog even genoten van de heerlijke caracols die Cor 's morgens kwam brengen en de nieuw ontdekte saucijsenbroodjes die Ria maakt. Gezellig op de fiets een tochtje maken naar het dorp en een cortado drinken op het plein of even naar de markt. Of een etentje tussen de middag bij La Solana of een andere gezellige zaak.

Maar gelukkig is het voor ons zo weer Maart. Alleen zullen wij het dan moeten stellen zonder de caracols en de saucijsen....

Terras La Solana

Koek en koffie

Gisteren waren wij om 16.00 uur bij Conny en Rainer ( onze Duitse beheerders) uitgenodigt op de koek en koffie. Wij hadden Cor en Ria al voorbereid op de Duitse gastvrijheid. Dus heel veel koek, taart en koffie. Ik had gelijk, want bij aankomst bleek de tafel mooi gedekt, en stond er taart, berliner bollen en appelgebak op. Iedereen werd aangemoedigd om 2 of 3 stukken te nemen.
Na afloop werd een wijntje ingeschonken en vroeg Conny aan mij "hoe laat zullen wij gaan eten" ? Is 19.00 uur OK ?  Totale verbazing natuurlijk !  Protesten, uitvluchten werden gezocht ( de hond moest eten, medicijnen waren niet meegenomen, de gasman moest nog komen etc), maar er was geen ontkomen aan. Er zou gegeten moeten worden. Na de logistiek weer op orde te hebben, werd aan tafel gegaan. Conny zette een megapan met kippenbouten op tafel met een heerlijke saus. Voor Cor had ze speciaal schnitzels gemaakt. Na het eten kwam de frambozen en peren eau de vie op tafel van 40%. Wij moesten alles proberen ! Bij vertrek liepen Ria en ik gearmd  (wellicht toch wel onder invloed van de nodige alcohol)  de gastvrije avond te evalueren. Hoe anders dan het NL kopje koffie.

Ineens is het echt !

Toen wij in het begin in de Jalon vallei kwamen, en wij nog de verzamelwoede hadden om informatie te verzamelen "wat er allemaal te doen is in de vallei," kwam ik op een dag de website en weblog tegen van Edwin in Cokky. Ik ging algauw de weblog trouw volgen om de mooie verhalen en foto's.

Zo vertelde ik op een dag ook Cor en Ria het bestaan van deze weblog. En Cor werd een nog trouwere volger... Elke keer wanneer ik hem sprak zei hij " heb je "dit" of "dat" gelezen op de blog ?

Ook vertelde hij mij dat hij zeker er van was dat hij hen een keer zou ontmoeten. Nu is dat in Jalon niet zo moeilijk. Het is tenslotte geen Rotterdam.

En ja hoor.... !  Tijdens deze vakantie van Cor en Ria in Spanje kwam al gauw een mailtje van een ontmoeting in de Mas y Mas. Bij het voorstellen werd echter stil gestaan bij de achternaam en geboortestreek. En al gauw bleek een wellicht gemeenschappelijke familieband. Omdat de moeder van Cokky over was in Spanje was het achterhalen van ontbrekende informatie wat makkelijker, samen met een in 2004 gemaakte stamboom.

Sindsdien is er bijna dagelijks email contact met vragen over en weer.

Vandaag op de fiets op weg naar Jalon zag Cor, Cokky met Poppy lopen. Hij erachteraan. Cokky was zo gastvrij om ons uit te nodigen voor een kopje koffie bij haar thuis. Zo kregen jarenlang via de computer gevolgde foto's ineens een levensecht verhaal. Iedereen zat te glunderen en om zich heen te kijken. Wat een mooie start van de ochtend.....

Lekker warm kacheltje

Vandaag wederom een mistige dag. Omdat vandaag de nieuwe verwarming geinstalleerd zou worden, werd besloten om ons op te splitsen. Ria en ik naar de markt en Cor en Henk bij onze terugkomst naar Aitana een groot warenhuis op het gebied van bruin- en witgoed.

De verwarmingsmonteur was netjes op tijd om 8.30 uur en met wat gebruikelijke pauzes was de installatie om ongeveer om 16.30 klaar, en was het boven weer heerlijk warm. En dan te bedenken dat er nog heel veel huizen zijn die geen centrale verwarming hebben, maar nog gewoon verwarmd worden met alleen een open haard of buta-gas kacheltjes.

Gelukkig trok de mist de volgende dag op, met mooie wolkenvelden !!  

Route de Narajas

De dag begon in tegenstelling tot onze verwachtingen mistig... Bagger... Want ik had mij toch een beetje ingesteld op wat beter weer en mijn koffer daarop ingepakt. Dus laagjes kleden dan maar.

Voor onze aankomst waren wij al op de hoogte gesteld dat de verwarming van het huis wellicht het loodje zou leggen. Wel erg snel !  Dus hadden wij op voorhand voor vandaag een afspraak gemaakt met Ramon en de verwarmingsman Juan uit Alcalali. Ramon was natuurlijk stipt op tijd en kwam zoals altijd met citroenen en sinaasappelen.
Na inspectie bleek al gauw dat de verwarming niet met te redden is, en dat een nieuwe geinstalleerd moet worden. Maar wat is het dan toch makkelijk... wanneer ?  Morgen ! Tussen 8 en 9 uur. Hoe anders van het moeizame geplan in NL.
Daarna met Ramon naar Dasi in Orba gegaan op tegeljacht voor het terras bij de voordeur. Madre Mia wat een mooi collectie hebben die. Je zou zo je hele huis opnieuw betegelen. Uiteindelijk gekozen voor een natuursteen Piedra Allemagne. Ramon liet meteen een krat reserveren waar fossielen in de steen zitten met varen motieven. Heel erg mooi.

In de middag stelde Ria en Cor voor om op de fiets naar Jalon te fietsen. Voorbij het dorp hadden zij een geasfalteerde weg ontdekt bij de rivier die wellicht naar Alcalali zou kunnen gaan. Met z'n vieren op de fiets  ( het zonnetje was inmiddels doorgebroken) op pad. De route was prachtig. Fietsend langs allerlei plantages met sinaasappelen waar boertjes aan het werk waren. Ria ontdekte zelfs een avocado boom. Halverwege waren wij even de weg kwijt maar bij het navraag aan een boertje kwamen wij er al gauw weer op het juiste spoor en stonden wij op het pleintje in Alcalali waar wij in het zonnetje heerlijk een drankje konden drinken. Daarna weer in de benen en naar huis. Het was een prachtige tocht.
De volgende keer gaan wij door naar Parcent.

De zegening van de dieren

Gisteren hadden Henk, Cor en Ria gehoord dat vandaag in het dorp dieren gezegend zouden worden.

Wij waren reuze benieuwd wat dat in zou houden. En hadden ons vanaf 10 uur in het plaatselijke cafe opgesteld.

Na 2 kopjes koffie en en geen verdere activiteit dan het zien arriveren van wat honden en parkieten onze jas toch maar aangetrokken en naar buiten gegaan. De Guardia Civil had inmiddels de plein schoon gedirigeerd van auto's. Zelf een vrouwtje in pyama zagen wij haar auto van het plein halen. Blijkbaar uit bed getrommeld.

In en rond de kerk was een bedrijvigheid van jewelste. Maar wij konden geen hoogte krijgen waar en hoe laat het ritueel zich nu moest gaan af spelen.

Uiteindelijk bleek dat vooafgaande aan de zegening een korte mis werd opgedragen, terwijl buiten de overige menigte stond met dieren die niet in de kerk kon. Het hele plein stond werkelijk vol met mensen en hun dieren.

Na de dienst stond de pastoor op de trappen van de kerk, en kwamen de mensen langs met hun hond, kat, cavia, ezel, muis, papegaai, schildpad, geit of ander dier en kregen een zegening. Sommige dieren waren mooi versierd met dekjes of sjaaltjes om, en we zagen zelfs hondjes met hoedjes op. Alsof het een film was.

Cor en Henk hebben de mis bijgewoond en vonden deze zeer indrukwekkend. Het koor was zo mooi dat even getwijfeld werd of er nu echt werd gezongen, of dat er opname werd afgespeeld.

Daarna zijn we bij El Nou Portet gaan eten, de bediening was wat rommelig, het eten was goed, en net zoals de vorige keer ging Henk weg met daar gekochte wijn en een nieuw adres van een bodega in Parcent welke wij beslist eens moeten gaan bezoeken.

Nu even onderuit want het kijken van al die diertjes, ga je voelen in je eigen hoeven. Dus pootjes omhoog en

laat de zegen maar komen !

Down under

Gisteren aangekomen na een goede reis. Het was voor het vertrek even schakelen omdat we nu rekening moesten houden met ons huisgenootje Rocky welke wij bij Diana terug moesten onderbrengen. Dus weer even losmaken van de zorggevoelens die ik had aangeleerd.

Ma Ouwendijk en David zouden ons wegbrengen. Op het afgesproken tijdstip zag ik zijn auto de oprit oprijden. Helaas een stukje TE VER naar achter. En met een knal reed hij tegen de auto van Henk. Gelukkig geen ernstige schade maar al met al geen ontspannen start van de vakantie. Op de heenweg naar Rotterdam Airport zat ik nog te stuiterbollen.

Wij vertrokken op tijd om 17.40 uur en om 20.45 uur waren wij boven bij Ria en Cor die een hartelijke ontvangst verzorgden in de vorm van een heerlijk wijntje en etentje. (Zie ik bij aankomst op Alicante Edwin en Cocky nog. Wat een toeval... ! )

Daarna zijn we naar El Sonador gegaan, koffer uitgepakt en gaan slapen.

Vanmorgen  om 9.15 waren wij uit bed en troffen wij Cor aan die op de fiets naar het dorp ging om een broodje, en caracols te scoren. Hadden wij ff geluk  !! 

Wat is het dan toch heerlijk om even wat sinaasappeltjes te plukken, de jongens in de tuin op het terras bezig te zien om de fiets van Ria te repareren en daarna gewoon een paar uur in de zon met een broodje en een drankje bij te babbelen. Geen stress, geen moeilijke dingen, gewoon ongedrongen lekker babbelen en elkaar in elkaars waarde laten zoals het altijd zou moeten. Daarna weer saampies eten down under in ons eigenste appartement... Helemaal goed.