Gaaaaaf!

Bij ons staat de muziek meestal op beschaafd niveau. Behalve in de week naar 31 december toe, wanneer de top 2000 op radio 2 gedraaid wordt. Dan moet het volume gewoon op hard! Die heerlijke gouwe ouwe, toppers, hits en noem maar op.
Dan zing, dans en cha cha ik door het huis.

Oudjaar

Om ons huis heen knallen de rotjes. Rocky is binnen. Hij ligt op zolder. Ik weet niet of hij van slag is van het geluid of dat er wat anders aan de hand is. Zijn zolderplek is bedoeld voor afzondering. Dus even in de gaten houden.
Wij zijn net terug van wat laatste boodschapjes. Hebben een visje voor Rock gekocht, en voor ons een paar oliebollen en appelflappen.
Landelijk wordt elk jaar door het AD een oliebollentest gehouden. En ons dorp was wederom 2de op de lijst. Daar moeten wij maar even van genieten.

Zwart-wit

Ik hou van experimenteren met Apps, die handige applicatie's van Apple waarmee je dingen kunt bewerken, rekenen, bloggen, lezen, shoppen, de weg mee kunt zoeken, spelen en nog veel meer. Vandaag heb ik ons blauwe zwembad omgetoverd in een zwart-wit tekening.

Leer momentje

Terwijl de laatste dagen van het jaar wegtikken, wil ik toch nog even wat schrijven.
Met de dametjes erbij kwam het er gewoon niet van om in Spanje veel te bloggen of  foto's te importeren.
Alle blogs en  foto's heb ik gemaakt met mijn iphone. Binnen no time een blog en foto.
Terwijl het uploaden van een foto achter de computer normaal nogal wat tijd vergt. Dit gaat natuurlijk wel ten koste van de kwaliteit. Maar in dit geval "lang leve de iphone". !

Ik hou van Spanje in december... Al diverse malen hebben wij Kerstmis gevierd in ons huis, en altijd hebben wij met Kerst buiten koffie en of een wijntje gedronken in de zon.

Dit jaar waren de weergoden ons wel zeer gunstig gestemd. De kippetjes zaten heerlijk te kwekken op het terras, met soms een uurtje beneden op een ligbed.

Met een excursie naar Calpe en Moraira, in dit jaargetijde zijn deze heerlijk rustig.
De terrasjes zijn open, met soms terrasverwarming, dus rug tegen de muur en gezicht in de zon.

En zelfs een wandeling naar Lliber hebben wij met z'n allen kunnen ondernemen. Een hele prestatie voor dames van resp. 80, 83 en 85 jaar.

Op 2de Kerstdag in de namiddag was een levend Kerstverhaal in  Jalon.
Door de straten van Jalon kwamen herder(tjes) met hun kudde. Vrouwen van de akkers, Josef en Maria op de ezel, en de 3 koningen. Uiteraard was de heer Pastoor een herder... !  Het was de eerste keer dat ik het kerstverhaal op deze manier uitgebeeld zag.  Vertederend om de zien dat met name de volwassenen hier  met zoveel overgave een rol in spelen. In NL achten wij ons vaak te groot voor zo iets, of wij generen ons,
 om ons op zo'n manier uit te dossen.


Maar in Spanje speelt de traditie nog een grote rol, en zijn de mensen er trots op. Daar zouden wij nog iets van kunnen leren.

De dag voor Kerst

Traditie getrouw gaan wij op 1ste Kerstdag in Spanje eten bij Masena. Zij serveren een à la carte menu. En geen uitgekauwd menu. Dit jaar was ik echter te laat en moest ik genoegen nemen met een reservering op de dag voor Kerst. Qua sfeer maakt het niet uit want we werden zoals altijd hartelijk ontvangen door de staf van Masena.
Het eten eten was heerlijk en wij kregen een glaasje Cava van Valentino (de eigenaar)
Masena blijft een waar genot.
Bij terugkomst lagen kilo's door Ramon gebrachte sinaasappelen, en mandarijnen op de tafel de zon te koesteren.

Siësta

Terwijl wij ons in de middag op onze ligbedden nestelden om het zonnetje te koesteren, is het voor veel mensen die werken niet mogelijk om naar huis te gaan. Soms wordt er tussen de middag in een cafetaria gegeten. Maar het kan ook voorkomen dat ook dit niet mogelijk is. Het eten gaat mee, en op de plek waar wordt gewerkt, wordt siësta gehouden. Vandaag werd ook hier de zon opgezocht.

Frauen und Technik

Maandagochtend net uit bed hoorde ik uit de woonkamer roepen " daar komt een auto"! Op zichzelf niets bijzonders, maar in dit geval was het Ramon die kwam werken.
Hij moest met zijn auto materiaal naar boven brengen, maar kon er niet door omdat ik mijn huurauto daar had staan.
Vlug aankleden en naar beneden. Op het moment dat ik de hoek om kwam en Ramon mij zag riep hij in het Spaans " Simona, je bezorgd mij een hartaanval "!!
Ramon was geschrokken bij het zien van de auto, omdat wij afgesproken hebben dat hij niet werkt wanneer er huurders zijn. Mijn mail met aankomsttijden had hij blijkbaar niet ontvangen, en dacht dat het huis verhuurd was. Zijn maatjes moesten lachten en iedereen was opgelucht !
Vanmorgen om 8.30 kwam Ramon weer. Ik heb maar vlug een jas over mijn pyama aangeschoten, want de auto moest ivm materiaal weer weg. Ik startte de auto, reed net de poort uit en ..... niets meer!!! Auto stil. Nog eens proberen. Niets! Midden op de weg. Uitstappen maar en vragen of de jongens even willen duwen. Natuurlijk !
Ze kwamen meteen. Zij duwen, ... Gelukkig kwam ik er na 2 meter achter dat ik mijn voet van de rem moest halen. (het is een automaat, dus was even omschakelen). Ja, ik hoor Rainer al zeggen " Frauen und Technik"!
De auto aan de kant gezet en daarna Rainer gebeld. Die was naar Moraira zei Conny, maar zou zo terug komen. Ze zou hem langs sturen, maar zij had dit nog nooit gehad met deze auto! ?!
Ik stond net onder de douche en Rainer kwam. Vlug eruit en er naar toe.
Rainer zei" de auto doet het gewoon"!
Ik dacht die gaat het zeggen....
Maar gelukkig, vertelde hij dat het door de kou kwam. Om 10 uur gingen wij olijk op weg naar Jalon.

Horen, zien en zwijgen

Op vakantie gaan met 3 dames op leeftijd is een omgekeerde versie van het aapje "horen, zien en zwijgen". Ze luisteren en kijken niet en kwebbelen de hele dag! Vanochtend was dus even chaos bij ontbijt en boodschappen. Maar ik denk dat we aan het einde van de vakantie wel on track zijn.
In de middag met een drankje in de zon en iedereen is weer happy.

In de wolken

Om 9 uur vertrok het vliegtuig stipt op tijd. De zon liet zich meteen zien toen wij boven de wolken kwamen.
Rainer stond ons netjes op te wachten. En loodste ons snel en behendig op weg naar de auto. De bagage van ons 4 paste met gemak in zijn auto. Hup.. op weg!
Bij aankomst eerst alle nieuwe zaken bekeken. En daarna een uurtje in de zon gezeten achter het huis. De koffer kan wachten. De zon is ons eerste cadeau.

Samen aan de wandel

Vandaag had ik gepland om weer wat orde op zaken te stellen. Papier, en plastiek naar het brengstation, en daarna de lege flessen de container in.
Ik was net op weg toen ik een wit /zwarte flits achter mij zag bewegen... Rocky ...
De flessen bij de voordeur gezet en weer op weg gegaan naar het dijkje. En ja hoor... Daar kwam Rocky achter mij aangelopen. Hij wilde dus duidelijk samen met mij wandelen. Het dijkje op, en Rocky bleef maar volgen. Keek voorzichtig rond. Bleef soms achter en soms naast mij.
Toen er in de verte een hond aan kwam, week Rock uit naar het hoge gras. De dame was zo aardig om een andere route te nemen.
Na 50 meter vond ik het genoeg voor zo'n eerste keer, en zijn wij naar huis gelopen. Af en toe moest ik even wachten om hem een aai te geven en te zeggen wat een slimme (hond) sorry kat het toch is.
Ik heb hem bij de deur achter gelaten onder zijn favoriete struik en ben de flessen naar de container gaan brengen.
Op de terugweg werd ik ingehaald door een miauw van Rocky die weer samen met mij mee naar huis liep. Ik snap nu wat een bijzondere cadeau Edwin en Cokky elke ochtend van hun katten krijgen.

I am a believer.

Wij doen al jaren niet meer aan St. Nicolaas.
Gisteren werden wij al verrast met een cadeau van een Pieterman waar wij erg mee in de nopjes waren. Maar vandaag business as usual.
Ik wilde net aan het eten beginnen toen de bel ging. Hè bah! Donker buiten dus even de ganglichten aandoen voordat ik open doe.
Door het raam van de deur zie ik niemand staan. Raar.....!
Toch maar even de deur open doen en wat verder kijken.
Op de mat staat een witte tas. ( nog niets door) tot ik de tas open maak en er een doos met een afbeelding van Sinterklaas op zie. Het kwartje valt nu echt.
Ik denk dat ik toch maar weer ik Sinterklaas ga geloven!

ANWB

Na lang wikken en wegen toch besloten de BMW niet in Spanje te zetten maar te verkopen.😪
Gezien het aantal weken dat wij er gebruik van maken is het handiger om dan een auto te huren.
Maar wat nu ? Wij hebben geen ervaring met de particuliere verkoop van grote objecten. Na een paar rare verhalen gehoord te hebben, kregen wij de tip van Cor om te informeren bij de verkoopservice van de ANWB. Een waardebepaling aangevraagd. Ging allemaal soepel. Daarna nog wat andere paden bewandeld om de auto te verkopen. En eigenlijk waren wij de ANWB al weer vergeten totdat wij gebeld werden. Waarom wij nog niet ingegaan waren op de prijsopgave. Van het 1 kwam het ander en we hadden een deal. De auto was verkocht. Makkelijk..
Het enige wat ons restte was de auto inleveren bij een bedrijf voor controle en overdracht.
Gisteren was de afspraak om dit te doen. De man van het bedrijf wilde alle papieren en sleutels. Hij zei dat het ongeveer 45min zou duren. Wij zagen hem rond de auto lopen, en in de auto zitten.
Kwam terug met de opmerking dat er een aantal beschadigingen waren en dat daardoor de prijs wellicht minder zou worden. Wij helemaal verbaasd. Natuurlijk zitten er op een auto van 8 jaar oud een aantal steenslag sporen .
En er was een keer iemand met de bumper langs de voorkant geschramd maar dat was weg te poetsen. Maar wij hadden foto's moeten nemen voor de ANWB en die allemaal opgestuurd.
Henk zei tegen mij "wanneer ze moeilijk doen, dan neem ik hem zo weer mee! "👿
Weer kwam de man met een opmerking over een beschadiging op het leer aan de bestuurdersstoel. Wij hadden die nog nooit gezien... 😱
Er werd gebeld met de man waarmee Henk de deal had gemaakt bij het servicecentrum van de ANWB. Henk moest aan de telefoon komen. En gelukkig dat je dan niet argeloos, onervaren, naïef en vol vertrouwen bent. Want anders wordt er du moment van een vaste prijs nog wat afgeknabbeld, en voel jij je nog een crimineel.. De 45 minuten werden 1.30 uur.😖
Nee, volgende keer toch maar weer inruilen bij de garage dat gaat een stuk vriendelijker.😃