Home alone

Vanmorgen de wekker gezet, maar voor de wekker waren wij al wakker. Wij hadden al wat gestommel boven ons gehoord. Er uit en douchen en zorgen dat wij klaar staan voor het afscheidscommitee.
Om even half 9 vertrokken Cor, Ria en Sita, terwijl de zon net over de bergen op kwam.
Raar, zo zonder bovenbuurtjes.
Om geen last te hebben van het empty nest symdroom maar boodschappen gaan doen, en volop activiteiten gaan ontplooien.
Henk heeft grind naast de oprit gestrooid, en ik ben begonnen met het huis klaar te maken voor de zomer verhuur. Kussenhoesen, beddengoed gewassen, matrassen en tapijt buiten gelucht en geklopt.
Om even over 18.00 uur kwam de monteur van de koelkast en na een uur hadden wij eindelijk na 10 dagen weer koeling in het appartement.
Met zere ruggen van het sjouwen zijn we vlug onder de douche gegaan om daarna ons te tracteren op een waterval van babbels van Maribel bij Casa Eusebio waar we heerlijk tapas hebben gegeten.
Morgen zat het empty nest syndroom denk ik een stuk minder zijn......

Voorbereidingen voor Pasen

Terwijl Cor en Ria voorbereidingen treffen voor hun vertrek morgen, was het  voor ons noodzakelijk om de voorraad weer aan te vullen.
Toen ik het marktplein opliep zag ik bij de Kerk een bijzondere kraam. Vanuit de verte leek het net of er allemaal kippen hingen.  Dichterbij gekomen zag ik dat het rieten stroken zijn waar symbolen van gevlochten worden om versieringen te maken voor Pasen.
De voorbereiding voor Pasen is begonnen.

Klimwand

Al een hele tijd wilde ik weten waar nu precies de locatie was van de klimwand in Llbber. Ik had er over gelezen maar wist niet waar deze was, tot ik met Cokky, Annie en Ria naar de mozaiekworkshop ging in januari. De klimwand ligt daar heel dichtbij.

Vandaag wilden wij het nu van dichtbij bekijken. Dus op de fiets richting Lliber.

In eerste instantie wilden wij onze fiets bij het blauwe bruggetje zetten buiten Lliber, en dan verder gaan lopen, maar omdat wij de fietssloten waren vergeten, besloten wij per fiets het pad te voort te zetten.

Doordat er pas veel regen was gevallen stroomde er wat water op de plaats die wij over moesten steken, wat op zichzelf ook wel weer spannend was zo tegen de waterstroom op fietsen.

Bij de klimwand aangekomen hadden wij geluk dat net een paar stellen op de wand bezig waren naar boven te klimmen. Op ons gemak even gekeken en daarna het pad vervolgd tot wij niet verder konden fietsen. Het enige geluid wat ons omringde was het geluid van water, vogels en kikkers... 

Motoren, pompen en ander ondersteunend materiaal.

De eerste dag van onze vakantie hadden wij het al gemerkt. Een licht gepruttel, wat gezucht.., geen koeling. Onze 2 jaar en 3 maanden oude koelkast kapot.
Wat doe je dan met al je boodschappen ?  Gelukkig hebben wij bovenburen die ons goed gezind zijn, en daar konden wij een deel van onze voorraad kwijt. Een ander deel van de boodschappen werd in de koelkast in de buitenkeuken gezet. Dus in de avond ga ik eerst bij de bovenbuurvrouw in de vriezer kijken, en daarna naar de buitenkeuken om daar de yoghurt voor de volgende ochtend te scoren.... Volgende week komt de monteur een nieuwe motor in de koelkast zetten.


Gisteren kwam Rainer met zijn bolide het pad oprijden. Ik wilde net in mijn boek duiken wat ik van Cokky te leen heb. Er werd een Karcher stofzuiger uitgeladen, een waterslang en 5 grote zakken met speciaal zand.
O ja,... het zand van de filter van de zwembadpomp moet eens in de 4 jaar verschoond worden. Een verschikkelijk karwei. Henk heeft na dat karwei 4 jaar geleden 2 dagen plat gelegen. Na ongeveer 2 weken was hij weer de oude.
Maar vandaag ging Rainer weer aan de gang. Henk ging wijs een ander karwei doen, en na een dik 2 uur was de klus geklaard en reed Rainer na het verdiende biertje de oprit af. Het zwembad is klaar voor de zomer.

Vandaag een fietstocht gepland naar Parcent om daar te gaan lunchen bij L' Era.  De route gaat dwars door de sinaasappelplantages. Waren wij verleden keer nog onbekend, nu konden wij met behulp van duidelijke bordjes de route makkelijk vinden. Alleen vlakbij Parcent kwamen wij op de verharde weg en was het zeker het laatste stukje naar boven fietsen ook met trapondersteuning beslist geen peuleschil.

Op het terras van L'Era even uitgepuft en daarna weer heerlijk gegeten. De inwendige motor had aardig wat brandstof binnengekregen om de terugrit te hervatten.

Veel regen en heerlijk eten

Zelfs nu in de namiddag zijn de mozaïek tafels nog drijfnat van de hoeveelheid water wat in het afgelopen 24 uur gevallen is.

De regen kwam met dikke druppels naar beneden en binnen no-time was je doorweekt. Daarom was gisteren een goede dag om wat zaken te regelen.

Vandaag stond een lunch op het programma in Sagra.

Met z’n zessen in 1 auto ging de rit naar Sagra wel heel snel voorbij.

Het restaurant ligt op een complex naast een plaatselijk zwembad in een woonwijk. De inrichting is modern en strak. De menu’s zijn beslist uitdagend te noemen en hebben een hele mooie prijs kwaliteitsverhouding.

Voor ons beslist een terugkommertje... ! 

Net buiten het restaurant stond de mimosa tegen de berg in volle bloei. Het lente gevoel is dan compleet..

.

Mijn vader, de timmerman.

Zondagochtend ging de wekker om even over 4 uur. Ik had niet echt goed geslapen.
Ik vind het nooit fijn om Rocky achter te laten, hij had vannacht weer als lijm aan mij vastgeplakt liggen te knorren. 

De wekker ging, douchen en de boel aan kant..... En of de duvel er mee speelt... de besproken taxi was veel te vroeg... ( pas op het vliegveld in Alicante kwam ik er achter wat er de hele tijd zo prikte in mijn hals... mijn in de haast verkeerd aangetrokken jurkje.....)
Door de douane op Zestienhoven, na mijn eerste bakje koffie, was ik weer een beetje bij kennis en kijk ik de nieuwe hal  door richting de tax free winkel, waarbij mijn oog op een bord op de muur valt, en ik zeg meteen tegen Henk : " ZIE je dat bord....".  Het was heel even slikken...

Het verhaal :

Mijn familie woont in Overschie, daar ben ik ook geboren.
De familie van mijn vader woont op de Achterdijk. Vlakbij vliegveld Zestienhoven. Mijn grootvader verzorgde en bewaakte de polders en de gemalen. Zijn broers en neven hadden een aannemersbedrijf op de Zestienhovense kade in Overschie. In en net na de oorlog, om mijn vader van kattekwaad te behoeden is hij onder de hoede geplaatst van een oom.
Daar is hij als krullejongen van 10 jaar begonnen in zijn vrije uurtjes.  De ouderwetse manier van na-schoolse opvang.... Het timmermanschap heeft hij daar geleerd.

Veel later heeft hij voor ons heel wat gemaakt, zoals onze poppenkast, de eerste step, ons eerste bureau.  Zelfs in ons huidige huis heeft hij aardig wat geklust. En na elke klus zette hij op een verborgen plek  met potlood zijn handtekening en de datum. Volgens hem een tradities van een timmerman.
Vandaag na zoveel jaar zie ik dat de renovatie van Zestienhoven gedaan is door aannemersbedrijf Ouwendijk. Ik vraag mij af waar de potloodhandtekeningen staan ...

Zou ik ...... ?

Gisteren vroeg opgestaan, want mijn vroegere collega/vriendin Saskia zou op de koffie komen.
Om even voor 9 uur ging de telefoon... Saskia:  die belde uit het huis van een buurvrouw.
In de ochtend was Saskia haar zoontje naar school gaan brengen. Bij terugkomst bleek dat haar kat naar buiten stond te kijken, en daarbij op 1 van de vergrendelingsklemmen van de deur was gaan staan, waardoor deze in de vergrendeling was geschoten. Zodoende kon ze met geen mogelijkheid haar voordeur in.
Haar tas met autosleutels en mobiel lag binnen.. dus de afspraak moest verzet worden.
Maar eerst zou ze proberen binnen te komen. Wanneer dat gelukt was zou ze terugbellen.

Na een uur belde Saskia op.... Pfff.... pufte ze.. Ik zit hier met klotsende oksels.. !
Ben via het dakraam gegaan dat stond gelukkig een stukje open !  Hoe heb je dat nou gedaan, vroeg ik !
Nou over het dak geklommen, er zijn wel wat dakpannen verschoven, en de buurman durfde op een bepaald moment ook niet meer te kijken. Ik heb het raam open gedaan. Het hor zat ervoor, maar dat het ik kapotgetrokken, en heb mij toen naar binnen laten vallen.....
Ik ga nu eerst onder de douche hoor !! 
Niet zonder kleerscheuren en met een gebroken nagel was Saskia binnen gekomen.  Wat een Mega Mindy he ! 

Vannacht in bed lag ik te denken .... Tja.. Sas is 38 jaar  en ik ben een stukje ouder... maar, zou ik dat ook nog doen ?

Mmmmmnm, denk het wel.......

Moderne tijd

In het jaar dat ik geboren werd, stond er nog maar net t.v. in een paar huiskamers. Niet in kleur, maar zwart wit. En nu kijken wij naar berichten, film etc met een apparaat vanuit de palm van onze hand.
Op verjaardagen waren de huiskamers gevuld met familie en vrienden. En de brievenbussen lagen vol en kaarten en brieven.

Tegenwoordig gaat het anders... de wereld is veel dichterbij en veel sneller

Vandaag kreeg ik .......
Een Whats App van Saskia..........................uit NL
Een Whats App van Svenja........................  uit Spanje
Een mail van Edwin en Cokky..................... uit Spanje,
Een mail van Rijk en Ria.............................. uit NL.
Een mail van Barry en Ellen......................... uit NL
Een Facebook bericht van Edwin................ uit Spanje
Een Facebook bericht van Herman.............. uit Italie
Een Facebook bericht van Wilma................ uit NL
Een kaart van Rijk en Ria............................ uit NL
Een kaart van Caby en Carol....................... uit NL
Een kaart van Beppie.................................. uit NL

Een telefoontje van tweelingzus.....................uit Belgie

Een telefoontje van Leentje uit......................uit NL

Een Face-time video bericht van Cor en Ria uit Spanje

En dan de nodige mailtjes met gratis bonnen voor een kopje koffie van de Sportclub, een paar spaarpunten erbij van de Optimel, een cadeautje van Bol.com, een 2 tegoedbonnen.

Wij zijn op de helft van de dag, de brievenbus is nog niet geleegd, dus dit is nog maar een tussenstand.

De club met visite wordt heel beperkt. Maar het is een mooie dag ondanks dat het zeikt van de regen.

Erasmus MC

Vandaag had Henk om 9.00 uur een afspraak bij de bedrijfsarts in het Erasmus MC en ik ging mee.

Het was even vreemd om na een aantal jaar weer door de gangen te lopen van het bedrijf waar ik als leerling verpleegkundige mijn opleiding ben begonnen. Het vroegere parkeerterrein is nu één grote bouwput.

Daar wordt nu gebouwd aan de nieuwe Daniel den Hoedt kliniek. Met recht het grootste ziekenhuis in Nederland met 17.000 werknemers.

Na het gesprek met de bedrijfsarts, zijn wij nog even een kopje koffie gaan drinken in de Centrum Locatie. 

En al worden de gebouwen dynamischer en imposanter, het is leuk dat ook het Erasmus MC soms gewoon  net een dorp lijkt.  Want je komt er altijd mensen tegen die je al heel lang kent, en die dan even de tijd nemen om te vragen hoe het met je gaat.

Uitgesteld verjaardags kado

Wat in het vat zit...

Op de verjaardag van Henk in Januari kreeg hij van onze vrienden Aad en Leny voor zijn verjaardag een tegoedbon voor een etentje. Waar, wat... wist hij niet....
En lucky me... ik mocht mee.
Zaterdag was gepland om hiervan gebruik te maken. En tevens de 3500 boeken op de Ipad te zetten.
Het was een geluk dat wij mochten overnachten, want wederom was het problematisch om de boeken in 1 keer op de ipad te krijgen. De reden:  onbekend, want bij de Ipad 1 hadden wij geen enkel probleem. Wellicht is de programmatuur van de 2 toch wat anders.
In de namiddag naar het dorp vertrokken, en daar in de "groene lantaarn" een borreltje gedronken, waarna wij naar de diner surprise gingen.
Het bleek visspecialiteiten restaurant Hameeteman te zijn. Het stond bij ons al op het lijstje sinds wij in het Sophia Kinderziekenhuis werkten en een salesmanager ons dit restaurant adviseerde. Nu eindelijk na 25 jaar is het zo ver.  http://www.visrestauranthameeteman.nl/
Ik was vrij om te kiezen wat ik wilde eten, maar Henk had een paar beperkingen opgekregen. Dit had te maken met zijn hoofdgerecht. Bij het serveren van het hoofdgerecht werd het duidelijk. Een plateau Fruit de Mer. Echt prachtig opgemaakt.
Aad en Leny hadden deze keuze gemaakt, omdat toen wij jaren geleden met elkaar op vakantie in Frankrijk waren, Henk en Aad in St. Jean de Luz zo'n zelfde plateau met veel smaak hadden verorberd.
Het was wederom een feestje.
 

Geen NL appeltjes

Ik steek het niet onder stoelen of tafels. Ik ben nu eenmaal een Apple-fan. So spread the word...
Mijn vrienden zijn door mijn aanhoudend gezwam en gepush ondertussen gek geworden. Het gevolg is wel dat de ene na de ander in het bezit komt om een iPod of iPad. En allemaal vinden ze, na wat wen-momenten het een geweldige formule. Want je zal toch maar een abonnement hebben bij een NL krant, en die tijdens je vakantie om kunnen zetten naar een digitale APP-versie.
Je hoeft de deur niet uit om te gaan shoppen naar je favo krantje, gewoon lekker op je poef je krantje lezen.

En wat te zeggen over het Face-time product. Het zit standaard op de Ipad en de iphone 4. Video-bellen met je Apple-contacten op wifi niveau. En een betere ontvangst dan Skype. Een draai aan de video en je kan gelijk zien hoe de omgeving eruit ziet.
Gisteren heb ik weer wat geoefend met de auto-booth. Daarmee kan je foto's nemen van jezelf met diverse contrasten en achtergronden. Leuk voor een foto voor face-book of om een filmpje te maken. Het waren er zo veel dat ik ze op een bepaald moment toch echt zag vliegen...