SS Rotterdam

Zondagmiddag aan boord gegaan van de SS Rotterdam voor het Internationale Congres op Cardiologie gebied wat vanuit het ErasmusMC

uit werd georganiseerd. En ik mocht 2 nachtjes mee.

De SS Rotterdam ligt heel imposant aan de Rijnhaven. Aan boord waan je je gelijk in de 50-er jaren. De entree, de trappen, alles is mooi gedecoreerd en bekleed. Wij werden verwezen naar onze hut, een suite op de main enterance. Met werkelijk alles er op en eraan. Kluisje, fohn, minibar, senseo, strijkplank 

een bureau, een apart zitje en een flatsceen aan de wand. En geweldige bedden.... !

Om 18.00 uur was de ontvangst borrel in de Ocean bar en daarna was speciaal op een van de bovenste lagen van het schip een zaal gereserveerd voor het diner voor ongeveer

20 personen.

Uiteraard waren wij in het begin even de weg kwijt op dit schip met al die gangen en trappen.

Na het diner heerlijk geslapen. Wij lagen op koers...!

Maandagochtend vroeg op: het ontbijt stond gepland rond 7.30 uur in het Lido. Een modern restaurant.

Na het ontbijt werd de inschrijving voor het congres gehouden in een zaal op het B-dek. Ook deze zaal was prachtig gedecoreerd met allemaal keramiek.

Hier werd ook de lunch gehouden. Het congres was in de zaal er tegenover. Er was zelfs een straalverbinding voor een life-case met het ErasmusMC.

Voor mij was het leuk om oud-collega's te spreken van het ErasmusMC. Zij hielden zich bezig met de organisatie en inschrijving en ik ben daar maar bij aangeschoven.

Het voelde heel vertrouwd aan, lekker bijkletsen en ik vond het heerlijk om samen met hen wat te doen.

"s Avonds was er een walking diner georganiseerd in de Ambassadors Lounge met een optreden van de Amazing Stroopwafels. Je waande je in een oude nachtclub, met allemaal nisjes waar banken en stoelen stonden. Glitterlampen en een dansvloer. Zo rond 22.00 ging bij mij het lichtbaken dus echt uit.... En ben ik naar de hut gegaan.

 

Henk zit vandaag nog aan boord, en heeft een afscheidsdiner bij Las Palmas voor de boeg. Ik voor mij, vond het een prachtige ervaring en heb vandaag na het ontbijt mijn koers weer op huis aangezet. Maar mijn morele compas heeft een positieve impuls gehad.

Oude doos

Toen mijn moeder een aantal jaar geleden vanuit Scharendijke naar Capelle ad IJssel ging verhuizen kreeg ik van haar een enveloppe met foto's.  Ze ging kleiner wonen, en had de foto's verdeeld tussen mij en mijn zussen.
Een paar jaar hebben de foto's in een doos gelegen. Geen zin om ze opnieuw in te plakken. Want ik heb ook al zoveel fotoalbums. Tot verleden jaar ik op het idee kwam om deze foto's te gaan scannen. En dan op de computer te zetten. Henk heeft een supersonische timecapsule als back-up. Dus... handiger kan het niet.

Vanaf dat moment ben ik bij gelegenheid wat foto's aan het scannen. Het ruimt op, en ik moet zeggen op de computer met de beeldkwaliteit van nu komen de foto's veeeeeeeeel mooier over dan op papier. Zo krijgen oude foto's een nieuwe glans. Want ze nu zelf.... is het niet schattig... ? 

mijn jongere zusje

Per ongeluk een gaatje
geprik bij het opbergen

Vandaag moest ik voor controle naar het oogziekenhuis na de operatie van 8 weken geleden.

Ik wist natuurlijk dat de OK geslaagd was, maar was wel benieuwd hoe de behandelend arts zijn werk na die weken vond.

Bij binnenkomst haalde hij meteen de vergelijkende foto's uit de computer en keek diep in de poppetjes van mijn ogen. "Dit is een fraai resultaat" zei hij !  Je kan zomaar doorgaan als je jongere zusje.!  Ga maar een foto maken bij de fotograaf als vergelijking.

"Komt het nog terug vroeg ik"? " Nou, niet de eerste 10 tot 15 jaar, zei hij" !

Ik liep als mijn jongere zusje het ziekenhuis uit .....Met stralende oogjes......  

Hachi: A Dog's Tale

Vandaag komen de beelden nog steeds bij mij binnen. Vreemd dat een film zo'n impact kan hebben. Hoewel, ik weet dat toen ik jaren geleden met Marja naar Dirty Dancing ben geweest, wij wekenlang een bubbelend gevoel hadden.. Heerlijk ! Dat was toen een echte feel good film voor ons.
Gisterenavond had Henk lekker de open haard aangemaakt en we hadden ons geinstalleerd voor een film. Ik had geen zin in een thriller, detective, en had de film Hachi op mijn verlanglijstje staan.
Over een puppy die gevonden wordt op een station, geadopteerd door een professor en hem daarna elke dag op gaat halen na zijn werk op dat station. Echter de professor gaat dood, en de hond blijft weglopen (ook al wordt hij door de dochter opgenomen), om naar het station te gaan om op zijn baasje te wachten. Uiteindelijk laat de dochter de hond zijn keuze. Met als gevolg dat de hond 9 jaar lang tot aan zijn dood op de professor blijftwachten. Voedsel krijg hij van de mensen rond het station die de hond natuurlijk allemaal kennen.
Halverwege de film zat ik al met een dikke keel, en aan het einde gingen alle sluizen open. !! Henk zei" "Nou dat zat nogal hoog"... Maar het was gewoon de emotie van de film.

Vandaag geen bubbelend gevoel, maar een feel bad gevoel... !

Het kwam bij mij zo binnen omdat dit verhaal op waarheid berust. In Tokio bij het treinstation staat een standbeeld van Hachi.

Slim.....

Tja, het was vandaag natuurlijk prachtig weer. En wat doe je dan... een beetje in de tuin klooien, wat rond huppelen en wanneer het te fris buiten gaat worden, dan maar weer naar binnen voor een slaapje. Normaal ga ik naar zolder.. daar heb ik mijn eigen plek.. Maar ja... ik ben een beetje in de war door het mooie weer, en hier kan ik toch nog even lekker in de zon liggen slapen... toch ? 

Nieuwe bezems vegen schoon

In tegenstelling tot Spanje is het in NL vandaag weer somber grijs. De wind is nog steeds niet gaan liggen en bulderd tegen de daken. Het eksternest wat  al een paar jaar in top van de zilverspar zit is door de kracht van de wind gisteren naar beneden komen zeilen. Dat is dan een voordeel. Hopelijk verschoond het ons ook van de eksters. Ben vanmiddag maar naar de Praxis gegaan en heb een supersonische grote nieuwe bezem gekocht om alle troep op te ruimen in de tuin voor wanneer het zonnetje ons de kans geeft om lekker e.e.a. voorjaarsfris te maken.

Genoeg dokters bij de hand.

Normaal zap ik het programma van omroep MAX weg. Zeker op de vrijdagavond. Vaak veel gepraat.

Toevallig zapten wij erlangs. En deze keer stond een uitzending van Dokters aan de Costa op het programma.

Even blijven kijken maar.....

Kriebel, kriebel, gelijk beelden van Calpe en Javea... leuk.... !  Mooie beelden. Tja de verhalen zijn wat minder, het gaat in principe toch over oudere mensen die intensieve zorg nodig hebben maar ik wil gewoon even kijken hoe die huisarts is.

Dr. Nora Hendricks :  www.la-alegria.es info@la-alegria.es. Goh, wat een leuke vrouw, toch maar even verder kijken.... 

Van de huisarts ging het programma verder naar de thuiszorg, en fysiotherapie, en verder naar de tandarts.
Ook wel  erg handig... Mooie praktijk heeft die dr. Ad-Jan van Bergeyk van de Euro Clinica Albir zeg... ! 

Gelijk even googlen en gegevens noteren: tel.965 831 336 - Oscar Espla 6 in Albir.

Aan het einde van het programma waren wij onder de indruk van de artsen. En hadden wat korte enthousiaste verhalen gehoord mensen waarom ZIJ de Costa Blanca hadden gekozen om te wonen, en beslist nooit meer weg wilden. Met al die dokters bij de hand moet dat beslist niet zo'n groot probleem zijn.