Corazon del Buey

Vanochtend kwam Ramon met een grote plastik zak vol citroenen, 3 granaatappelen en een hele grote tomaat. Hij vertelde dat deze tomaat een specialiteit is in de regio Valencia. Zijn vader haalde vroeger de zaadjes uit de tomaat om zo nieuwe tomaten te kweken. Deze tomaat heet Corazon del Buey, ofwel het hart van de stier. Het formaat van deze tomaat is enorm, de smaak laat zich met geen andere tomaat vergelijken.
Bij de lunch hebben we deze tomaat samen opgegeten, alleen met een beetje olie, azijn en wat geitenkaas.
Ik heb de zaadjes eruit gehaald, want deze tomaat heeft mijn hart veroverd

Krenten en kurk

Vandaag was de eerste vakantiedag van Henk. Hij is gisteren aangekomen. Nog een geluk dat hij op dinsdag vertrok. Want vandaag ligt alles in Spanje plat ivm een staking nav bezuinigingen.
In de ochtend lekker kalme dienst bij het huis en het zwembad. Heerlijk de tijd nemen om even bij te praten.
Maar bezig baasje als hij is... stelde hij voor om in de middag naar Lliber te fietsen. Bij aankomst in Lliber was ons doel, het barretje .....gesloten.. Wij zijn daarom maar doorgefietst naar het bedrijf waar wij een paar  weken geleden met Gabriel Mas geweest zijn, en waar ze toen druiven aan het drogen waren tot krenten. De eigenaar Pepe herkende ons nog. En wij konden krenten kopen. 1 kilo gekocht voor 5 euro. Het is vreemd om te zien dat je hierin niets van de consumptie krenten herkent die je in Nederland koopt. Deze krenten zitten nog mooi aan de steeltjes van de druiventros. Dus met een hele zak vol krentenspul naar huis.
Bij thuiskomst wilde ik graag dat Henk het wijntje zou proberen waar ik zo mijn best voor had gedaan op de fiets. Vol verwachting trok ik de kurk uit te fles, rook er aan, en gaf hem aan Henk....
Bleek dat de wijn kurk had.... Wat een pech.!  De eerste fles gevallen, de 2de fles kurk.  Volgens mij gaat het tussen mij en El Miracle niet lukken.

Bijtbeesten en Ah..jakkussen

Ga ik als stoere meid alleen naar Spanje. Want ik ben tenslotte nergens bang voor.. Vanochtend bij het ontbijt hoorde ik een harde knal op de Naya.. Wat voor een beest zou dat zijn.? Ik ging kijken en het was de bezem die door de wind was gevallen. Vanmiddag zat ik op het zwembadterras een boek te lezen, toen ik achter mij een gesis hoorde.... O oooo, wat voor een monster is dat nu weer.
Ik keek achterom... zag niets in mijn directe omgeving... tot ik naar boven keek naar de buren boven mij. Die waren bezig met het snijden van de palmen. En gooiden de takken met een zoef vanaf hun ballustrade op hun land. Ik heb in mijn eentje wel even moeten lachen en realiseerde mij dat door de stilte ( zeker wanneer je zonder Henk bent ) alle geluiden nu eenmaal veel intenser worden, en lijkt het al gauw een beetbeest of een ah..jakkus.

De bloemetjes en de bijtjes

Nog steeds vind ik het geweldig wanneer ik de vanuit een bloemetje een vrucht zie groeien. In augustus stond het qumquats boompje in bloei en nu zie je al mooie kleine vruchtjes welke in december helemaal volgroeid zijn. Was het in het begin een handje vol... nu zijn het al gauw 10 kilo wat van 1 boompje afkomt.
Vandaag zag ik de bijtjes bij de bloesem van de mispelbomen. In april/mei kunnen deze vruchten geplukt worden. De sinaasappel-en mandarijnboom hangen vol fruit en allemaal onbespoten puur natuur..... !

Op de fiets

Vandaag had ik mij voorgenomen om op de fiets naar Jalon te gaan. De rommelmarkt is op zaterdag, dus druk met verkeer.
Op weg naar de markt wilde ik in Jalon het 2de kaasje afgeven. Ditmaal bij familie Mas. Omdat het kantoor gesloten is, ben ik achterom gelopen naar hun woonhuis. Ik trof Senora Mas ( na roepen) in nachtkleding aan voor de t.v.  Heb ik weer........... 1000x excuus, vlug kaasje afgegeven en wegwezen. Bij vertrek kwam Gabriel Mas net terug van zijn Campo en gaf mij een paar kilo druiven mee.
Over de markt gelopen en daarna een cortado gedronken bij Alleluja voor 1,00 euro. Nu de zoon en dochter de zaak zo'n beetje overgenomen hebben ligt er een kaartje op tafel waarop de dranken/spijzen  met prijzen staan. Haalt toch wel een beetje van de charme weg die zo typisch bij Alleluja paste.
Daarna bij Mas y Mas 2 wijnen gekocht welke ik in een blad had zien staan El Miracle. (http://www.elmiracle.com/) En ging met tegenwind, volbepakt ( zonder trapondersteuning ) weer naar huis.

Ode aan Ramon

Gisteren had ik een afspraak met Ramon. Wij kennen Ramon ongeveer 6 jaar. Wij hebben hem leren kennen via een Nederlandse kennis. Zij woonde destijds samen met de burgemeester van Jalon. Ramon is een vriend van hem. Omdat de bouwer van ons huis kort na oplevering van ons huis overleed, waren wij blij met de tip om een afspraak met Ramon te maken. Het bleek een gouden tip, want soms weet je gewoon wanneer

een combinatie goed is. Ramon is onze vaste aannemer geworden en heeft diverse terassen aangelegd, het hek rond ons perceel, en als laatste ons appartement. Het mooie aan Ramon is, dat hij zelf nog trots is op wat hij en zijn mannen gemaakt hebben. Met liefde laat hij zijn werk zien. En kijkt en vraagt hoe wij het vinden.
Hij praat met passie over het maken van mozaiek en stenen figuren waarbij hij helemaal de tijd vergeet.
Komt altijd met aan een zak vol sinaasappelen, citroenen of een calabas van zijn eigen campo.
Gisteren, moest hij ons vertellen dat de gemeente voorlopig geen bouwvergunningen verleend. Ivm een proces tegen de oude burgemeester in Lliber welke van fraude wordt verdacht, worden tot nader te bepalen datum geen bouwvergunningen verstrekt. Ons BBQ huis kan dus voorlopig niet gebouwd worden.
Stilletjes kwam Ramon mij dit bericht vertellen. Zei een paar maal:  Lo Siento.. (het spijt mij)...
en keek hoe ik zou reageren. Terwijl het voor hem net zo vervelend is. Voor hem en zijn mannen is het verlies van inkomsten in deze toch al zo moeilijke tijd.  We hebben er even over gepraat en ik heb hem verteld dat, of het nu over 1, 2 of 3 jaar is  Ramon het BBQ huis zal gaan bouwen.
Bij vertrek zei Ramon dat hij volgende week nog even langs zou komen met een zak citroenen.  Life is bittersweet.....

Sumo worstelen

Vandaag toch maar eens gaan starten met de taken. De lucht ziet er wat bewolkt uit, dus een prima ochtend om te gaan verven. De hekken van het appartement moesten nog voor de 2de keer onderhanden genomen worden. En hoe eerder ik klaar ben des te beter. Even nog wat dekbedden in de wasmachine stoppen en dan starten.
Als ik ga verven, kan je dat het beste vergelijken met Sumo worstelen. Je ziet ongecontroleerde bewegingen, snapt totaal niet wat er gebeurd, en als het klaar is weet je niet wie nu heeft gewonnen. In mijn geval zit ik dus van top tot teen onder de verf, waarna ik een uur bezig ben om mij schoon te poetsen. Volgens Henk dus een totale ramp. Wat zal hij blij zijn dat hij deze partij mag missen.

Settelen

Na de regenachtige aankomst gisteren, was het heerlijk opstaan met het zonnetje. De velden waren nog nat en alles was fris en fruitig. Gisteren had ik met Rainer afgesproken om met Conny samen naar de markt te gaan. Ik doe mijn boodschappen altijd bij Rachel. Een leuke jonge Spaanse die geduldig wacht als ik met mijn gestuntel probeer peterselie, prei en fruit te kopen. Dit keer wilde ik een groen peppertje. Pimiente Italiano legde ze uit. Dolce,.. dus zacht van smaak. Ik kreeg hem om te proberen.
Daarna naar de Mas y Mas waar Conny altijd als een dragonder doorheen sjeest. Okee.. Dan alleen maar even de noodzakelijke dingen. En eet ik vanavond maar een salade.
Even een kopje koffie bij Decan, en naar huis. Ramon en Toni gebeld. Even settelen bij de pool. En wat is het dan heerlijk om die complete stilte te ervaren. Alleen het geluid van de windgong in de Cabanae en wat vogeltjes om je heen. Boekje, boterhammetje en wat te drinken... even een uurtje quality time voordat ik mijzelf weer allemaal taken geef. Want de eindseizoen schoonmaak staat gepland. Maar nu nog heel even niet........

Go with the flow

Vanmorgen Henk om 7.40 uur bij het station afgezet. Hij neemt de Fyra naar Schiphol. Ik moet nog tot 11.30 wachten tot Carol (een vriend) mij op komt halen. Ik ben ruim op tijd. Nog even alles checken.
Terwijl ik hier afscheid neem van de intredende herfst, ga ik in Spanje nog even terug naar de zomer. Ik moet altijd even wennen aan dat time-travelen in de seizoenen. Het licht is anders, de lucht is anders en de tijden zijn anders.....
Terwijl je dag in Nederland vaak door de hectiek beheerst wordt, is het in Spanje vaak de eenvoud... Gewoon..... Go with the flow !

Queso de Koos

Vandaag heb ik 2 boerenkaasjes gekocht om mee te nemen naar Spanje. Een voor Ramon, en één voor Gabriel Mas. Beide mannen betekenen veel voor ons. Ramon heeft veel in en rond ons huis gedaan, en Gabriel Mas, de verzekeringsman heeft ons vaak goed geholpen en geadviseerd.
Op de weg terug van de kaasboer, zat ik te bedenken hoe ik moest uitleggen dat het boeren kaasjes zijn die nog doorrijpen. Dus ik zat "Queso de Campo.. (komt aardig in de buurt). Ineens moest ik denken aan de neef van Henk die zijn baan heeft opgegeven en nu in het kaas zit. Kaas van Koos. Wat een verwarring zou het zijn als ik aankom bij Ramon met een Queso de Koos.

Even bellen

Het is vreemd. Dit weekend koffers pakken. Henk naar Washington, en ik naar Lliber.
Wij vertrekken op dezelfde dag. Zitten op dezelfde tijd in het vliegtuig, maar gaan allebei een andere kant op.
Hoe raar zal het zijn wanneer ik bij aankomst in Lliber niet naar huis kan bellen omdat Henk nog onderweg is. Ik realiseer mij dat er legio mensen zijn die nooit naar iemand kunnen bellen wanneer ze aangekomen zijn.

Hangjongeren

Ook Nieuwerkerk heeft er mee te maken..."hangjongeren". Ze zorgen ervoor dat je niet meer kan zitten, en gaan gewoon soms heel brutaal op tafels liggen. Dit exemplaar maakt het wel erg bont... Hij pakt de mooiste stoel, en kijkt ook niet als je hem weg wilt sturen. 

Sam

Een vrijdag is Sam (mijn buurmeisje) na school een paar uurtjes bij mij geweest. Heel de week had ik al lopen denken hoe ik die uurtjes moest gaan invullen. Want "hoe vermaak je zo'n spring in het veld". Toen ik de oplossing had, en die aan Sam voorlegde reageerde ze heel spontaan "COOL" ! 
Dus wij gingen aan de slag. Wij zouden in het vervolg ons gaan bezighouden met "projecten".
Dit project stond in het kader van een taart maken voor haar moeder en stiekem ook nog een voor Henk. De taart die wij gingen maken was een sneeuwtaart. Met amandelen. De keuken werd omgebouwd tot bakkerij. Sam zat op de aanrecht, meette en mengde boter, bloem, eieren.  Suiker vloog in het rond.

Taarten gingen de oven in en Sam likte beslagkommen uit, en ik.... ik heb genoten. De taarten waren top Diana en Henk waren blij verrast, en  ik ben benieuwd naar het volgende project.

You Tube

Ik heb even moeten prakke..denken, en een beetje creabea moeten zijn, maar het is gelukt.

Het met mijn IPhone opgenomen filmpje, van het plaatsen van de palmen op You Tube gezet. En daarna ingevoerd in mijn webblog.

Helaas kon het niet meer bij Meneer Dröge, want daar hoorde het bij. Maar dat kan de pret niet drukken.

Onderweg in de regen

Vandaag moest ik gebruik maken van het openbaar vervoer. Terwijl ik in de regen op de bus stond te wachten moest ik denken aan het liedje van Johnny Cash "I have been a rover."  Dat maakte het wachten een stuk prettiger.

There was a girl in Denver

Before the summer storm

And she could smile away the thunder

Kiss away the rain

Gotan Project

Elk jaar wanneer Henk naar Washington gaat, vraagt hij om een lijstje met CD's.
Het ene jaar is het makkelijk, het volgende jaar is het denken. Dit jaar, ga ik voor Gotan Project.
Ik herinner mij die dag in Maart, toen wij in Alicante zaten te lunchen en een muzikant op een pleintje zijn accordeon omhing en begon te spelen. Dikke keel......, sterk spul he ! die fishermanfriend.

Losse bandjes

Nooit gedacht dat het ooit tegen mij zou gaan werken. Vroeger was ik er reuze trots op. Zelf tot een jaar of wat geleden maakte ik er nog gebruik van. Dan ging ik in een lotushouding zitten, fixeerde mijn voeten in mijn lies, en hup.. daar ging ik ... lopen op mijn handen en knieen. Een heel raar gezicht natuurlijk. Maar,.. ik zit nu eenmaal los in mijn banden. Echter naar mate je ouder gaat worden ( Oh'my God) is het natuurlijk allemaal niet meer zo leuk. De ruimtes worden allemaal een beetje te groot, en je zwikt en zwalkt een beetje, en voor je het weet zit je op de slappe koorden. Nou,... dat voelde ik dus in de vakantie. Dikke knie, vocht, lekker prettig. Gister naar dokter, fysio en nu moet ik op 1( blauw ingetaped) been als Ma Ooievaar oefenen.

Lazy sunday afternoon

Wat hadden wij gisteren een prachtige dag. Heerlijk genoten van die na-zomerse dag. "En wat is het dan heerlijk om in de middag even een tukkie te doen dachten deze 2 heren". Perfect in balans.

With a little help from my friend

Vandaag rommeldag. Je kent het wel,.. na de vakantie ! Een hoop te doen. De was doen, troep opruimen, en familie en vrienden even bellen dat wij weer in het land zijn. Even horen of er nog wetenswaardigheden zijn. Zo belde ik ook even naar Cor en Ria , vrienden en trouwe huurders van Cien Estrellas. Ik kreeg Cor aan de telefoon en na even bijpraten informeerde hij mij dat mijn website nog niet up to date was. De laatste mutaties waren nog niet verwerkt.  Totaal vergeten... ! Dus hup... rennen naar mijn computer en op de site gooien. Waar zouden wij zijn, zonder de hulp van onze vrienden.

Spanje-Nederland

Gisteren bij aankomst op Alicante airport wachtte ons een lange rij bij de incheckbalie. Op het eerste gezicht allemaal jonge mensen in trainingspakken. Bij nader onderzoek bleken al gauw wat bekende koppen op te duiken. Giovanni van Bronkhorst, Cor Pot, Henk Kessler en Arthur Numan.
Henk, zei verbaasd.. joh.., dat is "Jong Oranje".
Aangezien Henk vroeger met Cor Pot bij Sparta gespeeld heeft, werd even vlug een praatje gemaakt, en handje geschud. Het team had goed gespeeld, maar helaas toch verloren.

Opeens kwam ik op het idee om voor Sam, ( mijn buurmeisje, die een enorme voetbalfan is) wat foto's te maken, en ook te proberen wat handtekeningen te scoren. Ik heb 5 handtekeningen verzameld met hun namen erbij. Vandaag ga ik die natuurlijk aan Sam geven. Ik weet zeker dat ze er erg blij mee is. Wie weet wordt een van die jongens in de toekomst nog een soort "van Basten" of "van Bronkhorst".

Meneer Dróge

De laatste dag voor wij vertrekken naar Nederland is altijd een beetje raar. Allerlei dingen opbergen en schoonmaken. Vandaag was deze dag extra vreemd.
In juni haden wij contact gehad met Toni de tuinman over de eventuele aanplant van palmen bij de toegangspoort. Hij vertelde ons toen, dat hij wellicht 2 palmen had die daarvoor in aanmerking konden komen. Maar zoals alles, is het afhankelijk van veel factoren. Kan het...en lukt het...?  Het geluk was dit maal op onze hand, en gisteren hoorden wij dat de prijs OK was, en de palmen vandaag gepland konden worden.
Rond het middaguur kwam een grote sjofel uit Moraira om gaten in de grond te graven, met man en macht werden de palmen in de gaten gezet. Getuigd aan een amandelboom en met buizen in de grond vastgezet. De bomen wegen zo'n 1000 kg per stuk en zijn skyhigh.
Vanavond zitten wij op de Naya kijkend over ons perceel en zien daar de palmen staan. Vreemd, maar toch blij, een nieuwe aanplant.  Rond Kerst mogen ze vrij komen te staan. Dan worden de amandelbomen gekapt, weer een heel ander gezicht.
Het was een enerverende dag zou meneer Dróge gezegd hebben...

Oogstmaand

Vandaag 1 September is de oogstmaand aangebroken. Bij het opstaan zagen wij het al. De vroege activiteiten op de velden. Thomas was met zijn vader de druiven aan het plukken. En op het middaguur kwamen wij Gabriel Mas tegen bij Toni ( Plantes Xalo) op zijn tractor met lege kratten op weg naar zijn Campo. Overal zijn de velden gevuld met mensen met als doel zo vlug mogelijk de oogst binnen te halen.
In Jalon bij de Cooporeratie zal een rij met John Deere traktoren staan te wachten om gelost te worden. En wij.... wij hebben zo onze eigen oogst om binnen te halen.
Elk jaar leggen wij een groot net neer onder de amandelbomen, pakken onze bamboestokken en kloppen de amandelen uit de bomen.
Dit jaar is de oogst bescheiden, oorzaak een koude winter.
Waar wij eerst blij waren met een grote oogst van 100 kilo zijn wij nu blij met een kleine oogst. Want dat is minder werk. Minder schil van de amandelen te halen. Minder sorteren. Wij gaan niet met een John Deere naar de Cooperatie. Wij doen het lekker thuis.