Raar maar mooi

Dagelijk krijg je feelgood mailtjes binnen. De een nog mooier dan de ander. Soms krijg je een mailtje binnen dat je moet aanklikken, en dan gaat er iets gebeuren. Gisteren kreeg ik deze van mijn zusje. Ik was verbaasd wat er allemaal kan.   Probeer het maar en geniet dames !!!  Met mijn naam, is het erg mooi.... haha !!
http://www.obtampons.ca/en/apology

Vrolijk

Het zou niet eerlijk zijn als ik deze vakantie geen stukje zou schrijven over Sita. Want al met al, zij is tenslotte ook van de partij. Elke keer wanneer je de huiskamer binnenkomt, gaat Sita naar 1 van haar speelgoedkameraden en pakt ze de inktvis of het varken op, en loopt daarmee naar je toe. Vandaag heb ik haar niet teleurgesteld en even met haar gespeeld.

Een 10

Elke dag krijgen wij in de ochtend van Cor de weersverwachting te horen in de vorm van een cijfer. Vandaag stond er een 10 op het lijstje. Weinig wind, een maximum aan zonuren voor de tijd van het jaar. Dus een toppertje.

 

Om 12.30 stonden Conny en Rainer voor de poort want wij zouden gaan lunchen bij Pedramala. Een restaurantje dat halverwege gelegen is op de weg van Benissa naar de kust. Het uitzicht is echt prachtig naar Calpe en Moraira toe. En wat is er mooier dan op 22 januari om buiten te lunchen. Het restaurant is in Duits beheer en dat is ook aan de porties te zien. Goede voorgerechten, mooie vleesgerechten. Doordat het erg druk was, vond ik dat in het begin het even te lang duurde voor de gerechten geserveerd werden.

Maar in dit jaargetijde is er niets fijner om de zon op je rug te voelen wanneer je een vorkje prikt. Deze dag was de 10 dubbel en dwars waard.

Werk en wafels

Vandaag scheen de zon uitbundig. Ideaal om even een wasje te draaien.

En we hadden nog een taak te verrichten t.w. voegen van onze mozaiektegel. Vol ongeduld had ik het materiaal al klaargezet op de tafel op het beneden terras.

Terwijl de heren als 2 kapiteins op een schip naar het verbranden van het afval door Rainer stonden te kijken, moest ik een papje roeren voor het voegsel.

Tot onze teleurstelling hadden wij te weinig voegsel en moesten wij naar Tot u Tiel om bij te kopen. De 2de ronde ging aanzienlijk beter.

Na de lunch heerlijk op een ligbed in de zon gelegen. Het enige geluid wat te horen was, waren de vogeltjes en het zachte gesnurk van mijn slapende ega. Die was echt ver onder zeil.

Om even voor 16.00 uur heb ik hem toch echt wakker moeten maken, want wij hadden een uitnodiging staan bij Conny en Rainer om daar wafels te gaan eten. De wafels waren heerlijk, maar toen Conny een fles wijn open wilde trekken, voorzichtig gezegd dat wij naar huis gingen. Het was mooi geweest. Morgen wieder ein Tag... ! 

L'Era in Parcent

Elk land heeft zijn gebruiken op bouwgebied. Heeft men in NL pannenbier wanneer het dak op een huis zit, of het hoogste punt bereikt is. Zo is het in Spanje gebruikelijk dat er een paella gegeten wordt met de groep.

Dit ritueel hebben wij al 3 maal meegemaakt. De eerste keer wat onwennig en onervaren. Nu weten wij hoe de zaken er voorstaan, wat wij kunnen verwachten.

Wij hadden met Ramon en zijn mannen om 13.30 uur bij L'Era afgesproken. De groep van Ramon bestond samen met hem uit zijn mannen;  Xavier en Juanjo. Jose Vicente de electriciteitsman uit Javea kwam wat later. Cesar had een klus in Valencia en was niet aanwezig.

Eerst kwam de gebruikelijke stokbrood met aioli ( werkelijk stijf van de knoflook) gebakken lever en inktvis met peterselie, en 2 grote schalen rauwkost op tafel. Wijn, bier, cola .. binnen no time was de tafel gevuld met allerlei gerechten, drank en gesprekken. Het is dan toch wel fijn dat we de groep al zo lang kennen, want er werd over en weer gepraat. Geen stiltes...

Na het voorgerecht kwam de gigantische schaal met paella. Deze was gevuld met varkensvlees, kip, tuinbonen, wat stukjes inktvis. En dan maar lepelen. Van de paella van L'Era kan je geen genoeg krijgen. Hij is niet droog, precies goed op smaak en elke keer wanneer je wilt stoppen, gaat je lepel toch nog even naar de pan voor een laatste hapje.

Na de paella kwamen de toetjes en de cava. En werd er met koffie afgesloten. Bij vertrek werd ik door 5 mannen gezoend en bedankt. En de rekening.... ?  Voor dat bedrag ga je in Nederland nog niet samen uit eten.

Himalaya zout

Toen ik in NL nog dacht dat mijn buikproblemen te wijten waren aan te veel aan maagzuur, was op een bepaald moment een programma op de tv van de sportschool. Het programma ging over een bepaald soort zout wat heel goed was tegen diverse klachten. En waarom geen gewoon keukenzout meer gebruiken.


Je slaat de gegevens op en gaat googelen.  http://www.denieuwedokters.nl/himalayazout.html

Nu zijn wij niet van die grootverbruikers in zout, maar alles is meegenomen. Er bleek alleen 1 probleem. Het zout was in NL niet zo 1,2,3 te koop. Bij diverse winkels gevraagd, natuur- en speciaalwinkels afgelopen. Maar nee hoor.
Dus heb ik de keukenzout oplossing via internet besteld. (achteraf blijkt dat sommige AH's het wel verkopen.)

Eenmaal in Spanje gaan wij op de eerste zondag boodschapen doen bij Pepe la Sal. En wat zie ik tot mijn verbazing.?  Verschillende soorten Himalayazout. Dus gelijk maar wat zout gescoord, wel zo handig.

Shit dag !

Vanochtend lekker onder mijn supersonische douche... heerlijk warm... Nu vond ik al dat het water wat slecht wegspoelde. Maar door de heftige regenval van de afgelopen dagen verweet ik dat aan de verzadigde grond.. Ja... blond he !... Henk onder de douche.... toilet doorspoelen. En nee he !  er bleef een laag water tot aan de pot staan.  Potver....

Naar de bovenburen.. vragen of zij ook problemen hebben ... Maar nee, hoor geen probleem. 

Wat dan te doen ?? Wij hadden eigenlijk al besloten om naar Santos te gaan om een ontstopper te gaan kopen. Tot Henk op het idee kwam om de tegels in de tuin op te lichten welke Ramon heeft gemaakt van de afvoer.  Wel erg handig van die Ramon. Maar waar zaten die dingen ook al weer. Op foto's speuren. En de locatie was al gauw gevonden. Met schep de afdektegel opgelicht. En de eerste afvoer zagen wij netjes doorstromen.  Nu op zoek naar de volgende. Bij het oplichten van deze tegel zagen wij al een grote prop papier zitten. Ik dacht nog eerst dat het de buis was die netjes met papier omwikkeld was. Maar het bleek dus de verstopping te zijn.

Ja,... en wat doe je dan... putje scheppen.... Handschoenen aan, plastic zakken verzamelen en scheppen maar. Halverwege kwam de bovenbuurman polshoogte nemen, en nog wat advies geven. Goed doorspoelen en de klus was geklaard.. Geweldig wat een job. ! 

In de middag kwam Santos de bestelde koelkast en afwasmachine leveren voor het bbq-huisje.  Maar wat een tegenvaller. Ramon heeft alles zo netjes binnen de lijntjes gebouwd dat de afwasmachine er niet in past.

Zowel de afmeting van de afwasmachine als de binnenkant van het muurtje zijn 60cm. Door het metselwerk is 1 mm afwijking net voldoende om e.e.a. niet te laten passen. Dus morgen maar even vragen om wat van het muurtje af te slijpen zodat e.e.a wel past...  De koelkast die 5 cm smaller is paste perfect. Al met al weer een dag waar wij veel geleerd hebben.

Workshop

Pfff.... verzucht ik...Ik ben totaal kapot.
Leeg, maar voldaan, plof ik op een stoel. Eerst even verhalen vertellen aan Cor en Henk wat we deze dag meegemaakt hebben.
Henk, Cor en Edwin hadden een lunchafspraak bij Bar Juan waarbij Edwin hen zou introduceren in het Spaanse lunchen met Farmfrits, wijn, carajilo's verhalen over papiertjes op de grond en stoeltjes die expres scheef gezet zouden worden. Dikke pret dus. De heren gingen per stalen ros. Wel zo verstandig.

De dames hadden zich al verleden jaar ingeschreven voor een cursus mozaieken. Eerst met z'n 3-en en daarna werd de groep steeds groter. Het meetingpoint was het blauwe bruggetje buiten Lliber.
Daar stond Cokky ons al op te wachten en werd van auto gewisseld. Door de regenval kon de normale weg niet gevolgd worden en moesten wij een paralelweg nemen omdat wij de rivier niet konden oversteken.

De cursus werd gegeven door Anne. Anne geeft diverse cursussen w.o schilderen, mozaieken, keramiek, kaarsen maken, bloemschikken.

Onder het huis heeft Anne het atelier waar de tafels al klaar stonden. Na de uitleg zijn wij langzaam begonnen met tegels knippen, op de grond kapot gooien en met een hamer in stukken klein timmeren, en deze met cement op een tegel vastzetten. Tsjonge.... het lijkt allemaal erg simpel, maar het is echt keihard werken. Van een gezellig babbeltje is geen sprake. Je bent gewoon aan het pezen. Knippen, hakken, ... pas of voor je handen met die tang !  Welke kleur is mooi, wat is een mooie vorm.?  Is dit aardig of saai.. ! 

Om een uur of half 1 werd de lunch geserveerd en konden we even RELAXEN !

Inmiddels had het zonnetje zijn gezicht laten zien en werd besloten het 2de deel van de workshop buiten voort te zetten. Mmmmmm..... heerlijk.. Maar een ander aspect kwam om de hoek zetten. Door de zon, droogt het cement extra hard. Dus dames voortmaken..... Op en neer, knippen, hakken, plakken.. ! . 

Met een beetje hulp van Anne kregen wij het gelukkig toch nog netjes op tijd af, waarbij Cokky ons netjes voor de poort afzette. Nu nog 2 dagen drogen en dan mogen wij de tegel voegen. Daarna is het resultaat pas echt zichtbaar. De commentaren van de heren waren zoals wij verwacht hadden. Zij kunnen nog niet het kunstwerk van de artiest naar waarde weten te waarderen. Maar vol verwachting klopt ons hart wanneer wij het resultaat na het voegen mogen aanschouwen.... Ik weet zeker dat Dali trots op ons zou zijn.... ! 

Casa Eusebio

De uitnodiging om met z'n zessen te gaan lunchen was al gepland in oktober. Maar waar ga je eten met Edwin en Cokky die bijna de hele Costa Blanca al verkend hebben ? Het was moeilijk... En als je dan gaat eten is het altijd leuk om dan een beetje te verrassen. Wij hadden wat gevist, en vernomen dat Casa Eusebio nog niet op hun lijstje stond.
Via een omweg naar het restaurant gereden. Waarbij wij (zoals naderhand bleek) in onze opzet om verwarring te kweken slaagden.

De ontvangst in Casa Eusebio door de gastvrouw Maribel was weer allerhartelijkst. Zij vroeg meteen naar onze moeders. Wij hadden van te voren het menu gereserveerd. Het was een keuzemenu, maar Maribel was zo enthousiast over haar gerechten, dat zij van het niet gekozen voorgerecht (een bonen soep) ook 2 bordjes op tafel zette.

Casa Eusebio is bekend om haar tapas. En deze werden ook als voorgerecht gekozen. Iedereen kreeg een mooi bord gevarieerde tapas. Bij het hoofdgerecht was er keuze tussen 3 gerechten.

De wijnen van Casa Eusebio zijn mooi, en het is leuk dat Maribel zich nog herinnerde welke wijnen Henk's voorkeur heeft, en daar meteen mee aankwam. Bij het dessert wisten zij ons samen weer te verrassen met Pedro Ximenez een sherry op leeftijd met een bijna zwarte kleur.

Het was erg gezellig. Ik zou willen dat ik op deze manier mijn verjaardag ook 3 keer zou mogen vieren.

Freak

Mijn zusjes hebben die tik niet. Maar de eerste ipod, iphone, tabloid, ik moet er alles over weten. En  ik heb het ook vaak als eerste. Ik ben gek op artikelen met LED verlichting, wasbollen met keramische kogels, laserapperatuur, solarapparatuur en noem het maar op. Dat wil niet zeggen dat ik alles MOET hebben.

Nu was het geval dat in ons appartement de douchekop niet helemaal goed meer was. Via een site zag ik een aanbieding van een LED-douchekop die van kleuren wisselde zonder batterijen. Normaal best duur. Dus... sla je slag. In december heb ik hem geinstalleerd, en deze vakantie mag ik van deze luxe genieten. Het geeft zeker een extra dimentie aan het douchen in onze toch al mooie badkamer.

Donkere wolken

Sinds zaterdagavond zijn wij weer in Spanje. En vanochtend kan ik pas tijd vinden om even te bloggen. Kijkend uit mijn raam zie ik donkere wolken over de vallei hangen. Henk is aan het stofzuigen. Hij heeft een dergelijk geluid ook al van onze bovenburen gehoord.

De ontvangst zaterdag bijzonder : Cor, Ria en Edwin en Cokky stonden ons op te wachten in ons huis. Na een borrel gedronken te hebben, voor dood in bed gevallen. Ik heb altijd bijzonder veel last van de luchtdruk.

Op zondag boodschappen gedaan bij de Pepe la Sal en daarna heerlijk voor het huis in de tuin gezeten.

De voorspellingen over de veranderingen van het weer hadden wij al in Nederland meegekregen, en maandag stelde Cor voor om naar het shopingcentrum La Marina bij Ondara te gaan. De dames en heren gingen ieder huns weegs en vonden elkaar bij de lunch bij een pinchosbar. Daar werd heerlijk wat weggeprikt. Het aantal stokjes bepaalde wat je moest afrekenen.

In de middag even langs Gabriela Mas van de verzekering gegaan om de kapotte ruit door te geven op de Naya. Een kus, en even een melding van het gebeuren, en zij zal alles regelen. Niets met papieren, en experts die langskomen....

De avond werd afgesloten met een kopje koffie bij Cor en Ria, waarbij de heren naar de TV keken, en Ria en ik ons weer in het Wordfeuden verdiepten.... 

Plan vandaag :  groepslunch

Rood jasje

Wanneer het regent en Rocky is buiten geweest droog ik hem altijd even af met een keukenhanddoek. Niet zijn ding, en hij loopt vaak weg. Het gevolg is vaak dat de handdoek op zijn rug blijft liggen als een mantel. Dat is zo'n leuk gezicht wanneer hij daarmee de kamer doorloopt.

Morning has broken

Vanmorgen 5 over half negen. Ik zit aan mijn muesli met yoghurt en moet denken aan dat prachtige liedje van Cat Stevens " Morning has broken".
De temperatuur is 7 graden en de zon probeert met alle macht om door te breken. Al is het maar voor heeeel eventjes. Maar het liedje zit in m'n hoofd en zal daar dan de hele dag wel blijven rondzingen.

Wordfeud

Gisteren kreeg ik per e- mail een uitnodiging van onze Spaanse vakantiegangers om een spelletje Wordfeud te spelen. Een soort scrabble wat je interactief speelt. Zij spelen op de iPad en ik op mijn iPhone. Ik heb de uitnodiging aangenomen, en zijn nu al 16 uur aan zet met tussenpozen. Op een chatpagina geef je aan wanneer je gaat stoppen of andere info..
Ondertussen had ik Cokky hiervan op de hoogte gesteld en binnen "no time" ontving ik van haar ook een uitdaging om het spel aan te gaan. Dus switch ik van Ria/Cor naar Cokky. Een soort Nederland-Spanje. Tsjonge wat een grappig gebeuren is dit. Dus voor alle toekomstige iPad gebruikers .... Zet Wordfeud maar als App op je Tabloid je gaat een nieuwe wereld ontdekken !

Verjaardag

Verjaardagen zijn zo niet ons ding. Ik had ooit een Surinaamse collega, en die noemde toen ik vroeg hoe zij haar verjaardag vierde het een "zitje"! Dat is precies de goede benaming, en geeft aan waarom ik er vaak zo'n hekel aan heb.

Maar met de ronde jaren worden de verjaardagen wel gevierd. Soms wat uitgebreider en soms wat kleiner. Dit jaar werd er gekozen voor een intiem familie gebeuren. De locatie werd weer Cuisine Savoureuse in Zuidland.
Het was jammer dat 1 kippetje nog ziek was en dus niet van de partij kon zijn.

De sfeer was bubbelend, er werd heerlijk, zeer uitgebreid gegeten met geweldige wijnen. Met moeite werd er afscheid genomen. Dus dan moet het wel geslaagd zijn geweest, en is er weer een nieuwe herinnering geboren.

Ziekenboeg

Gisteren en vandaag mijn ritje gemaakt langs de moeders. Madre politica ( schoonmoeder)was weer in de benen maar nog wel in pyama. Mijn moeder nog bleekjes en hoestend. Rocky krijgt 2x daags zalf op zijn wond. En haalde vandaag flink naar mij uit. Dus erg lekker zit het daar ook nog niet. Na het eten verstopte hij zich achter de kast. Want als je niet thuis bent hoeft er ook geen zalf op....? Toch??

Een nat pak

Wat een watje ben ik toch..
Vandaag toch maar even de dierenarts (DA) gebeld, wat te doen met Rocky. Na 1 jaar zijn wij nog niet heel erg bedreven ouders als het om wonden gaat. Hoewel Rocky vandaag alweer redelijk actief is.
Natuurlijk zei de DA: langskomen!
Rock in zijn mand gestopt en op weg gegaan. Bij de rotonde moest ik helaas toch wat harder remmen voor een passerende auto. Daarna hoorde ik Rocky klagelijk miauwen. Bij de DA aangekomen tilde ik zijn mand uit de auto en tot mijn schrik klotste de urine zowat over de rand. Rocky stond er met zijn pootjes in, en zijn witte buikje was ook helemaal geel. Potverpielekes..jakkes ...arme Rock!
De DA heeft hem onderzocht, een wondzalf op de wond gedaan. Urine onderzocht en na het afrekenen van 82,00 incl. Voer en de zalf kon ik met Rocky weer naar huis. Hij kreeg een onderlegger mee in zijn mand. Ik weet hoe de wondbehandeling in het vervolg moet, dan kan ik Rocky ook een nat pak besparen.

Goed begin?

Terwijl wij een leuke oudejaarsavond hebben gehad. Wij hebben voor het eerst een straatborrel gehouden met alle buren vanaf 23.00 uur. Hadden wij 3 patiënten in de familie. Mijn moeder lag op bed met bronchitis, schoonmoeder met evenwichtsproblemen en een koudje, en Rocky met een beetabces. Waar wij normaal de rondje langs de ouders maken op nieuwjaarsdag, was het dit jaar wel erg kalme dienst.