Eten met Sam

Gisterenavond is Sam bij mij komen eten. Diana ging weer starten met haar looptraining. En had gevraagd of ik Sam een boterham wilde geven. Nog wat ongewoon met wat 9-jarigen lekker vinden, had ik gegokt op een hamburger met sla. Gelukkig was de hamburg OK. Sam zat volop de babbelen, en vroeg ook een heleboel. Haar gedachten gaan vliegensvlug. En ze weet precies aan te geven wat/wie ze wel of niet leuk of aardig vindt. We hebben de projecten besproken die we samen gaan doen. Het eerste wat gepland staat is een surprise maken met een gedicht voor 5 december.  Daarna hebben we een geurkaars gemaakt, en in het toilet aangestoken om te zien hoe die in het complete donker brandde.
Aan het einde van de avond zei Sam " dat ik een goede juf bij haar op school zou kunnen zijn ".
Knipper... knipper... slik.. slik... !  Wat een heerlijk kind.

Komo zakken.

Tja,.. t'was een paar daagjes stil. Het tijgeren door bosjes om achter een kater aan te zitten was niet echt bevordelijk voor mijn kniebandjes. Ik had er nog steeds last van, maar ik als die-hard, bijt op mijn kiezen en ga verder. Echter op een gegeven moment haalt de natuur je in en moet je toegeven.... dus gisteren weer een mooi ingetaped been gekregen. Deze fysiotherapeut ( een volbloed Spartaan) heeft ook even mijn rug rechtgezet en nieuwe oefeningen voorgeschreven. De mevrouw Ooievaar stand mag ik vergeten. Het is nu een evenwichtsbalk oefening in knielpositie. Ja,.... heeel moeilijk. ! En elk uur m'n ruggewervels afrollen en strekken. De mensen die langs lopen en mij bezig zien, moeten echt denken dat ik totaal loco ben, omdat je onwillekeurig bij het strekken een gestoorde grijns trek.  Een soort Quasimodo dus.
Vanavond komt Henk thuis die is een paar dagen weggeweest naar Maastricht. Die kan het allemaal meemaken. Wellicht besluit hij na e.e.a. aanschouwd te hebben een paar Komo zakken te pakken en mij daar maar in te proppen.  Maar wie maakt dan dat heerlijke biefstukje voor hem klaar ???

Make my day !!

Gisterenavond was gepland om de verjaardag van mijn schoonmoeder te vieren. Wij zouden om 17.00 uur gaan eten bij brasserij de Berg in Nieuwerkerk.
Nog niet geheel bekend met het karakter van Rocky had ik hem toen het zonnetje even scheen naar buiten gelaten. Want hij zat vanaf 12.00 uur heftig te miauwen voor de tuindeur. Denkende aan het gezegde dat katten een hekel hebben aan water, dacht ik dat Rocky zich bij regen wel zou melden.
Wat een foute gedachte.....
Op het tijdstip dat wij ons gereed moesten maken voor het etentje zat Rocky nog in de regen onder een struik in de tuin. Roepen en kittekat reclame gerammel met eten hielp niet... , maar wij moesten echt weg. !   En hem alleen laten wilden wij niet. Dus kaplaarzen en regenjas aan, en onder de struik gekropen. Maar Rocky liep naar een andere struik... Ik er achteraan.. Het sopte van de regen... Kriskras de tuin door. Door het gras, door de aarde, en elke keer net als ik hem bijna had ging hij er weer vandoor.
Uiteindelijk vond ik, dat ik als de dorpsgek door de tuin liep, compleet gestoord.... En ben mijn actie gestaakt. Ik had mijn laarzen net uit, de deur in mijn hand, en wie komt er aangelopen.... ?  Rocky !!  Hij wachte tot ik binnen was, en de deur een stukje open hield en glipte naar binnen...........

Organisatie

Na de vakantie is het altijd weer even alles in het gareel brengen. Na zo'n maand go with the flow zijn er thuis altijd zaken te regelen. Is het in Spanje toch vaak van het spontane "komen jullie donderdag eten" in NL moet vaak alles gepland worden. Zakelijke en privé agenda's worden op elkaar afgestemd. De tuin winterklaar maken, open haard hout bestellen, kaarsen op voorraad. En dat zijn nog maar de meest simpele zaken.

Gisteren met Diana besproken dat Sam voorlopig de komende 8 weken op donderdag bij ons komt eten. Gezellig ! 

Het enige wat niet georganiseerd hoeft te worden is  het aanvullen van de voorraad wijn.

Die moet alleen nog opgeborgen worden. Want ik mag aannemen dat Henk met deze voorraad de winter wel door komt !

Rocky Malone

Wat ik al eerder vertelde is Rocky een echte stoere kat. Regelmatig had ik al een schram op z'n neus gezien.
Gisteravond heb ik hem binnengeroepen voor het eten. We hadden om de adoptie te vieren een visje voor hem gehaald. Dus in eerste instantie niet zo op hem gelet. Hij lekker miauwen en eten.
Na het eten zagen wij dat hij wat mank liep, en de poten toch behoorlijke schrammen hadden. Pootjes afgedaan, hij was toch behoorlijk van slag. Geprobeerd hem verder op te pakken en de schade te bekijken, maar helaas lukte dat niet al te best. Hij is naar zolder gegaan, waar wij een plaatsje voor hem ingericht hebben en daar heeft hij tot vanochtend geslapen. Ook vanmorgen is hij nog niet op tik........ En slaapt rustig beneden op een stoel, lekker verscholen.
Nog even afwachten en anders maar een consult nemen bij een expert....

File for adoption

Het zat er al een tijd aan te komen. Maar gisterenavond toen we thuis kwamen zagen we Diana. Ze had net Charlie de hond uitgelaten. Ze vroeg of ze morgen even langs kon komen om de adoptie-papieren in orde te maken.

We hadden er al eerder over gesproken. En eigenlijk waren wij al een beetje pleegouders. Maar...., ja... het is en het blijft natuurlijk haar kind !!!   Wij hebben in de vakanties en wanneer ze werkt regelmatig opgepast. Het ging de laatste tijd niet meer zo makkelijk tussen hem en Charlie. Wellicht is het bij ons gewoon wat rustiger...

Henk zei wel tegen Diana, dat ZIJ altijd de moeder blijft, en dat wij gewoon adoptieouders blijven.....

Vanochtend kwam Diana, met al de spulletjes en nog even wat instructie wat er gegeten moet worden, en op welke tijden. Daarna is ze met vakantie gegaan. Ons adopatiekind, zo vertelde ze was buiten in de tuin....

Vanmiddag kwam hij aan de deur.... ik zei " Hi, Rock.... leuk je weer te zien.." Wat gaan we nu allemaal doen ?   Hij gaf een kopje, ging naar de keuken, nam wat te eten, gaf weer een kopje. 

Ik hoop dat we goede adoptieouders kunnen worden.

Vaya con dios.

Onze terugreis was toch wat anders dan normaal. De dag voor vertrek kregen wij van onze vriendin Gaby een telefoontje met het bericht dat chauffeurs in Frankrijk zouden staken, en er wellicht een benzine tekort was aan de pompen.
Om 7.15 vertrokken en bij Sagunto bij een benzinepomp toch maar een jerrycan van 20ltr. gekocht en halverwege gevuld. Op de Spaanse hoogvlakte zagen wij de temperatuur vlug dalen naar 2,5 graden. Er stond een stevige wind. Ik zei tegen Henk dat ik het f... cold vond. Het is bizar hoe rustig de weg is. Alleen bij San Sebastian raakten we even de kluts kwijt omdat de namen in het Baskisch aangegeven worden en Bayonne ....Baiona werd.
We kozen voor een overnachting in Cognac in Domaine de Breuill om sentimentele redenen. 11 jaar geleden daar voor het laatst geweest. En voorheen verschillende malen geweest ook met Aad en Leny. Alleen  ligt het 30 km van de autoroute. En op de 2de dag vonden wij het achteraf net iets te ver voor de weg naar huis.
De overnachting was goed, maar het Spaanse weer zat nog in ons bloed dus met een trui aan geslapen. Ik had het koud ! 

De weg door Frankrijk heeft in het teken gestaan van tanken. Op de kleine wegen was geen benzine meer te krijgen. Op de tolwegen was het goed te doen. Een oponthoud bij Lille, een file bij Antwerp. en dan ben je blij dat je geen stakende Fransen op je weg ben tegengekomen. Zo rond de klok van 19.30 thuis. Even wat uitpakken en dan een Chineesje halen. De tapas zijn weer even voorbij.

Brandschoon.

Vandaag zijn we in de running voor de terugreis. Zelfs het weer heeft zich aangepast. Wisselend bewolkt. Eerst moesten wij in de ochtend nog even naar de Ayutamiente (gemeentehuis) om een vergunning te halen om het tuin/snoei afval te mogen verbranden. Daar zijn allerlei bepalingen voor wanneer je dat op je eigen land mag doen. Tussen die en die periode, van zo tot zo laat.
De vergunning kost 3,00. En dan mag je van 16 oktober tot 16 november verbranden. De eerste keer dat Henk zijn eigen vuurtje stookte, ging zijn hark er bijna aan. Want hij was iets te enthousiast geweest met het aanmaken van het vuur. Gelukkig stond er niet te veel wind !!!  Anders had hij heel Montana Larga afgebrand.
Wij hebben ook wel eens de ramen moeten sluiten omdat de buren geen rekening hielden met de wind, en alle rook onze kant op kwam. Zeer terecht dat de Ayuta deze vergunningen afgeeft, en ze ook controleerd in een gebied wat brand gevoelig is.
Na de vergunning naar Jalon gegaan naar de bakker. Wanneer wij naar NL terug gaan vind ik het altijd heerlijk om empanadas mee te nemen voor onderweg ipv broodjes. Ze blijven lekker vers en zijn pittig.
We hebben ze deze keer gehaald bij bakkerij Francis, en zo kwamen wij er ook weer achter dat een ham/kaas croissant een Napolitana heet. Die kan ook weer op het lijstje van Francis naast de caracolas (slakken met rozijenen en noten ) en de empanadas (pasteitje met groenten en of vlees) .

Het lijstje :
elke keer wanneer wij in Spanje zijn proberen wij onze woordenschat wat te aan te vullen met woorden die wij die betreffende vakantie hebben geleerd.. De woorden die wij deze keer willen onthouden zijn :
Sabor :  smaak
Tronco :  stam
Raiz : wortel van een boom.
Bogavante  : kreeft
Ham - kaas croissant bij bakkerij Francis  :  Napolitana

Aan de tent hangen

(eenmalig grote tekst zodat Rijk het ook  goed kan lezen  ! ) 
Gisterenavond heeft de aangekondigde depressie de Costa Blanca bereikt. Heftige regenval, waarvan je in een ogenblik doorweekt bent, en een stevige wind kwam opzetten. De boeren zijn blij.... het is goed voor het land... Maar wij zien toch liever het zonnetje dan de regen.
Wij hadden de stoelen op de Naya laten staan, een kleed lag op tafel. Binnen no time schoven de stoelen door de Naya en was het tafelkleed doorweekt en lag te klapperen. De noorderwind stond precies op de voorkant van het huis. Dus eruit... stoelen en alles op tafel in veiligheid brengen.
Vanmorgen zagen wij dat de wind de falsa pimiente en 1 van de nieuwe palmen wat uit positie heeft gebracht. Toni moet de palm maar even opnieuw spannen.
Vanmiddag komen buren Paul en Tuula op de koffie. (links van Casa Verde). Zij zijn pensionadas en wonen al meer dan 10 jaar op Montana Larga. Paul komt uit Duitsland en Tuula uit Finland, wij zijn verleden week bij hen geweest. Ze hebben 2  leuke hondjes. 1 hondje heet punky.

Lunch bij Casa Alleluja

Vanochtend de fiets gepakt om de diverse boodschappen te doen in Lliber. Henk stelde voor om door te fietsen en bij Casa Alleluja in Jalon een kopje koffie te nemen met een bordje serano ham, kaas en tomaten en ui. Vanuit de bar klonk opeens dit geluid. Terwijl in Nederland een vriend onder het mes ging, mochten wij genieten van deze heerlijke muziek. Ook al is het zicht momenteel wat minder van je Rijk.... ik draag dit filmpje op aan jou, want je kan het wel horen. !

Restaurant Monte Pego

Het stond al langer op ons lijstje. Restaurant Monte Pego. En vanmiddag vonden hij het een goed plan om er te gaan lunchen. Het lastige was dat er geen routebeschrijving is, dus wat lastig te vinden. Het aanknopingspunt was het stadje Pego, en de urbanisatie Monte Pego. Met behulp en Google, en na 1 x fout rijden gevonden....

Een echt  traditioneel Spaanse inrichting  met keurige bediening die aan het begin van het restaurant je opvangt. De keuze van de kaart was een menu van 12,00 of a la carte. Wij kozen a la carte. Henk wilde een glaasje Cava vooraf, en op de rekening stond het heftige bedrag van 2,00 ( excl. b.t.w. ) Het eten was goed maar traditioneel bereid. Perfect gegrilde zeetong voor 14,00. Moest wel denken aan die zeetong die Leny en ik een keer in  Hoek van Holland hebben gegeten voor het schrikbarende bedrag van 75,00 p.p. Kreeft op de kaart. Henk had een heerlijke eend

Al met al deed de sfeer mij een beetje aan vroeger denken....... Sitges, Le Brussels, de restaurantjes in de buurt bij Antwerpen.........

Falsa pimienta

Vanmorgen stond Antonio al vroeg aan de poort. Hij kwam de Falsa piemienta plaatsen. Het was even schakelen, want wij hadden ons ingesteld op maandag. Ik had de Falsa piemienta al vaker gezien,en had Henk de oren van zijn hoofd gezeurd om ook zo'n boom omdat ik hem zo mooi vind. De blaadjes en met name de robuste stam. De boom geeft ook nog eens rode peppertjes, welke een heerlijk pittige geur afgeven. Ik had altijd aangenomen omdat de naam Falsa pimienta is, de peppers niet gegeten konden worden. Gister vertelde Antonio dat deze pepers op tafel stonden bij restaurant Caramull. Een reden te meer waarom ik blij ben met deze aanschaf.

De Bodega in Xalo en Assepoessie

Aan het begin van de vakantie ben ik naar de bodega in Xalo (Jalon) gegaan. Ik ga daar altijd muscatel kopen voor mijn schoonmoeder. In deze bodega  en cooperatie worden alle druiven van de boertjes tot wijn verwerkt.
Op sommige dagen staan er bussen vol toeristen. Ik had gezien dat ze het assortiment behoorlijk hadden uitgebreid met andere wijnen en olie en azijn. Vandaag ben ik samen met Henk weer gegaan. Een medewerker vertelde mij dat ze binnenkort gaan beginnen met een voor touristen korte wijncursus waarin e.e.a wordt uitgelegd over de wijnen uit het Jalondal. E.e.a. is te volgen op hun website http://www.bodegasxalo.com/
Op de terugweg naar de auto wilde ik nog een aantal pompoenen kopen om mee te nemen naar NL. Ik had Sam beloofd om pompoensoep te gaan maken. Het boertje had er wel 10 uitgestald liggen. Nadat ik er 2 in een plasticzak had gestopt en vroeg of hij nog meer zakken had, ( ik wilde er 4 hebben ) keek hij mij aan of ik assepoester was, die de pompoenen nodig had om daar een rijtuig van te maken.
Totaal de kluts kwijt moest ik het totaal van de 4 pompoenen optellen, en hem zeggen dat ik hem 8,50 schuldig was.... Was wel schattig, maar nu niet bepaald mijn droomprins.

Enrique Mendoza

Jaren geleden hebben wij met een klein groepje een wijncursus gevolgd in het groothandelsgebouw in Rotterdam. Voor ons was het onze eerste stappen op weg naar de ontdekking van de wijn. De stappen na de cursus waren vaak minder stabiel dan er naar toe. Hoewel de bedoeling was dat de wijn uitgespuugd werd vonden wij dit veel te vaak zonde van dit goddelijke vocht. Maar toch hebben wij beslist e.e.a opgestoken van deze cursus. En vooral Henk was een leergierige leerling.


Met vakanties ging in elk vakantieland zijn interesse uit naar de wijn van het betreffende land of streek.

In 2001 kwamen wij voor de eerste maal in de Costa Blanca. Daar kwam hij in contact met Emilio. Emilio vertelde hem over de wijnen van Enrique Mendoza .De wijnen werden gekeurd en gekocht. Sindsdien vertelt Henk het evangelie van Enrique Mendoza. Al vlug kwamen wij er achter dat Mendoza een Bodega heeft in Alfaz del Pi. Niet ver van ons vandaan. Dus wat is er dan leuker om zelf deze Bodega te bezoeken en in te kopen. Vandaag was het weer feest voor Henk.
website : http://www.bodegasmendoza.com

Blaffende honden

Een paar dagen nadat Henk in Spanje kwam gebeurde het bij hem :  hoesten, proesten, niessen...
Gelukkig hebben wij een uitgebreide huisapotheek. Dus de ibuprofen voorraad werd gelijk aangesproken en 3 maal daags opgelost. Echter na een week nog niet over.. Naar de pharmacie gegaan. Hoestdrank, zuigtabletten gehaald, en het advies gekregen wanneer het na 3 dagen nog niet over is om een arts te consulteren. Helaas verspreiden de bacillen zich snel, en ik ben vatbaar. Dus nu zitten wij snotterend, blaffend op de bank. Hele keukenrollen gaan eraan. Wel een goed excuus om 's avond een cognacje te nemen.

Koffie, Whiskey, Wijn en Orchideetjes

Benissa stond voor ons vandaag op ons programma. Om 10.30 stonden wij gepland voor resp. een knip- en kleurbehandeling bij de dames van Nou Estril. Wij waren echter wat te vroeg en de dames vroegen ons om nog even een kopje koffie te gaan drinken. Het barretje (aan de linkerkant net na de markt) hadden wij al vaker gezien op weg naar het plein bij de kerk op marktdag. Echter dan was het altijd heel erg vol. Nu een kans om daar even te kijken. Aan de bar 2 cortado's besteld. Nu heb je cortado's en cortado's. En dit was er een waar je voor terugkomt. Heerlijk.!  De man achter de bar vertelde dat de koffie 100% arabica was.
Na het 2de bakje vlug naar de dames van de kapsalon. Ik werd geholpen door Louisa. Met name Henk is erg gecharmeerd van haar. Ogen donker als chocolade en een stem als whiskey.
Na de kapper hadden wij afgesproken om wijn te kopen bij een oude baas waar Henk altijd zijn wijn koopt tegenover de kapsalon. Deze man is dik in de 70, zijn eigen voorkeur gaat uit naar een wijn van 1,89 maar hij heeft ook wijnen van 30,00 op de plank staan. Wanneer je om advies vraagt over een (dure) wijn die hem niet bevalt, geeft hij gewoon geen antwoord, en gaat naar de wijn welke hij wel goed vindt. Vaak gewoon veel goedkoper. De door hem aanbevolen wijnen zijn wij al vaak in NL tegengekomen in gerenomeerde zaken, tegen veel hogere prijzen. Dus deze baas heeft er verstand van. Wat wijn gekocht. En zoals altijd stopt hij zijn favoriete wijn van 1,89 in de doos.
Thuisgekomen moest Henk nog wat cipressen planten die wij gisteren bij Toni Plantes gekocht hadden. En ik ben op zoek gegaan naar de wilde orchideetjes welke Toni gevonden had op ons land. Ze zien eruit als kleine gladiooltjes of lelies en zijn zo hoog als een potlood. Ik heb ze gevonden, wat geplukt en in een vaasje gezet.

Maandag wasdag

Vanochtend vlug een wasje in de machine gegooid. Er stond een behoorlijk windje. En Henk stelde voor om naar Javea te gaan. We moesten nog 2 nieuwe ligbedden hebben. Ik ging er deze week op zitten en....krak... er doorheen... in eerste instantie dacht ik dat het door mijn gewicht kwam, maar gelukkig kon iemand mij uitleggen dat door weekmakers, de zon en plastic een bepaald proces in werking gaat treden waardoor het plastic op een bepaald moment hard wordt en dan breekt. God zegen de wetenschappers onder ons... ! 
Naar Javea gegaan, lekker even op een terrasje gezeten bij El Arenal en het oude Javea en toen naar huis. Thuis gekomen waren wij allebei toch wel in the mood voor een siesta. Mag allemaal want het is tenslotte vakantie. Ik heb heerlijk een uurtje liggen pitten, en toen ik wakker werd, dacht ik aan mijn was die nog buiten hing. In mijn nachtponnetje wilde ik naar beneden lopen toen ik ineens hoorde " Und.... ausgeschlaffen ?? "  Rainer was blijkbaar bezig met tuinonderhoud. Allerlei gedachten flitsen dan even door je hoofd..." van Mevrouw Mas in haar nachtjapon, tot ..." das lekker ".  Ben maar gewoon doorgelopen want dat deed mevrouw Mas ook. En heb de was afgehaald en een praatje gemaakt. Ik was wel blij dat het een leuk ponnetje was.

Waarom Spanje ??

Soms wordt er aan mij gevraagd " waarom Spanje ?" Natuurlijk speelde de logistiek een rol, het aantal zonne-uren, en de ruimte. Echter wat je echt raakt zijn de mensen. In het begin zijn ze wat afstandelijk. Maar wanneer ik nu in Jalon loop, kan ik vele malen " Hola " zeggen. Terwijl wij nog maar op incidentele basis hier zijn. Wanneer de mensen je leren kennen, en jij vraagt naar hun gebruiken, komt er ook iets anders naar voren...de trots van de Spanjaard op hun eigen land. En de verrassing dat jij in hen wil investeren. En ineens komen dan de gratis citroenen, druiven, granaatappelen.
Gisteren waren wij in Benissa, kwamen in gesprek met een meisje waar wij altijd onze olie kopen. Na het afrekenen stopte ze een fles wijn in onze tas. Vandaag moesten  wij naar Toni Plantes. Toni had wat bomen op de bankalen achter het zwembad gepland. Zijn vader (Antonio) stond in de zaak. Wij vroegen hem of hij de tomaten El Corazon del Buey kende. Een heel verhaal volgde over tomaten. En hij stelde voor om in het voorjaar terug te komen. Hij zou voor ons in zijn tuintje wat zaadjes van tomaten kweken. Wanneer ze groot genoeg waren om ze te planten konden wij ze ophalen. Hoe verschrikkelijk lief. Bij het afrekenen stopte hij een basilicum plant in de tas,  "een presentje". Daarom Spanje....

La Casita del Pato

Gisteravond zijn wij nav van een tip van Cor maar eens gaan kijken naar het nieuwe restaurantje in Jalon. Het zit in het straatje bij de Pharmacie. Eerst even langs gelopen. Er zaten geen mensen in het restaurant, wel aan de bar. Ze hebben 2 menu's en a la carte. Op aandringen van mij toch maar naar binnen gegaan. Henk eet niet graag in een lege tent. Maar ik ben toch van " geef het een kans".
Allebei gekozen voor het menu. En allebei verbaasd over de hoeveelheid. Want hoe kunnen ze het voor die prijs doen. Het was zeker goed, en de bediening was alleraardigst. Naderhand kwam de kok (vrouw) nog even een praatje maken. Zij vertelde dat zij (echtgenoot Michel, vrouw Nicole en zoon Gregory) uit de streek van de Dordogne kwamen en eerst in Calpe een Creperie hadden. Dat is niets geworden. Aangezien zij in Jalon wonen, en deze lokatie te huur kwam, zijn ze hier een Frans/Spaans restaurant begonnen. Zeker voor herhaling vatbaar.