Memory Lane

Nu we in de laatste week van het jaar zitten, hoop ik ook in wat rustiger vaarwater te belanden.

De maand december is en was nogal hectisch. Zelf heb ik niet zoveel op met deze laatste week van het jaar.
Ik vind het altijd net alsof je aan het laatste hoofstuk begint van een boek wat heel goed is. Als het laatste hoofdstuk dan komt, dan moet je het boek wegleggen en vind je het vaak jammer dat het uit is.

Zo ervaar ik die laatste week van het jaar ook. Je gaat altijd nog even een korte trip maken langs de memory lane. Ik ben dan altijd wat sentimenteler, zal wel aan de donkere dagen liggen, de kaarsjes, de muziek etc. Het is fijn, maar het moet niet te lang duren. Daarna ben ik blij dat het nieuw jaar er weer is. Een nieuwe agenda, een frisse start. En even die spinnewebben uit het hoofd wegraggen.... Kerstboom de deur uit ramen zemen etc en alles even fris en strak maken.

December

Tja en het is even blazen en dan is december alweer voorbij. Ik moet zeggen dat deze December wel roerig was. Eerst de uitslag van mijn keuring van het UWV, en 14 dagen geleden de ingreep in het oogziekenhuis.
Nog steeds zie ik er uit alsof ik op beiden ogen een fikse tik heb gekregen.
Ik deze periode was het ook erg fijn om met deze blauw gekleurde ogen/wangen boodschappen te doen. Met de extra kerstdrukte waren er ook extra ogen op gericht.
Maar ik moet zeggen, het hersteld zich prima.

Sinds 2003 was het ook weer een Kerst in NL. Wat wij in Spanje altijd zo fijn vinden is het feit dat er maar 1 kerstdag is. Maar omdat wij de Kerst nu hier waren moesten wij er ook aan geloven om weer 2 dagen uit te buiken.
De eerste Kerstdag met ouders en familie hebben wij traditioneel de kalkoen in de oven gestopt. Puree met venkel, peertjes, allemaal echt gerechten die de ouders zouden kunnen waarderen. 
De tweede Kerstdag hadden wij een uitnodiging gekregen van Diana om bij haar Kerst te vieren samen met haar vrienden. Iedereen zou een gerecht bereiden. Diana zou voor de wijnen en tafelindeling zorgen.
Ik moet zeggen, het was beregezellig. Gewoon super ontspannen en relaxed. Iedereen had zijn best gedaan op zijn/haar gerecht. En niemand wist van te voren wat er op het menu stond. Dus de verrassing was compleet. De wijnen waren echt geweldig. Dus iedereen happy.
Ik moet zeggen toen wij naar huis gingen was het vroeg, en niet alleen door de sneeuw werd er onvast op de beentjes gestaan. Maar zeker voor herhaling vatbaar.

Grappige neus

Afgelopen woensdag was Sam weer bij mij. Ik sta nog steeds versteld wat zo'n lijfje kan verstouwen.
Als ik begin met vragen of zij misschien 2 broodjes wil eten tussen de middag, zegt ze "doe er maar meteen 3", want ik heb honger"..... Achter elkaar worden de broodjes naar binnen gewerkt.
Woensdagavond vroeg ze of ik iets lekkers had..  Ik dacht aan chips, marsjes of noten.  Maar "nee"...
Een 3/4 pak Optimel vanille yoghurt werd naar binnen gelepeld...  "Heerlijjk"...
Onder het lepelen op de bank zat ze mij zo van opzij aan te kijken, en zei " je hebt eigenlijk wel een grappige neus".  Nu weet ik dat mijn neus niet de kleinste is. Op school werd ik regelmatig met dit uitsteeksel gepest.
En ik dacht wat moet ik hier nu op zeggen... ?

Ik moest ineens denken aan een paar weken geleden dat Sam aan mij vroeg of ik wist wie Adam en Eva waren. En heb toen maar gezegd dat de lieve Heer toen ik geboren werd mij aan mijn neus trok en zei "wie hebben we hier nu"?  Ik geloof dat Sam het wel een goed verhaal vond.

Slecht voor je hart

Gisteren haalde ik geheel onverwacht de brief van het UWV uit de brievenbus.  "Eindelijk" !  Ik had in verband met de staking de bus al een dag niet leeg gehaald. Bij toeval zag ik dat er in de straat post bezorgd werd, en besloot toen onze bus ook maar de legen.
Er lag een aardige stapel in. Kerstkaarten, een afschrift van de bank, wat reclame, en daaronder heel gemeen... de brief van het UWV....
Eerst maar even zitten en deze open maken.
Na de inleiding begon de brief heel opwekkend.. "met ingang van... komt uw WGA uitkering te vervallen".
Wat bedoelen ze hier nu weer mee.. ?  Na verder lezen blijkt dat ik van een tijdelijk naar een permanente situatie ben gegaan, en dat daar diverse type uitkeringen aan gekoppeld zijn. Fijn.., maar ze zetten het wel erg kort door de bocht.
Het voordeel is dat ik niet meer gekeurd hoeft te worden, dus niet meer terug hoeft te gaan naar het instutuut wat UWV heet. Want dat is toch wel erg slecht voor je hart.

Wat in het vat zit.

Vandaag contact gehad met Ramon onze aannemer uit Spanje. Het was al een tijdje stil geweest met betrekking tot de werkzaamheden ten aanzien van het nieuwe terras. Ramon zou in November hiermee starten. Nu kunnen zijn andere werkzaamheden wat uitlopen.., dus ik heb wat gewacht met bellen.
Vandaag hoorde ik dat hij nog helemaal niet was begonnen. De tegels die rondom het huis liggen, en dus ook voor het terras waren uitgezocht, zijn niet meer te krijgen. De betreffende leverancier heeft ze maar 2 jaar in voorraad en daarna gaat er een nieuwe collectie in.
Ramon is daarom ook niet begonnen met de fundering, want... zo vertelde hij "het kan zijn dat de nieuw uit te zoeken tegel wat kleiner of groter is", en dat heeft te maken met de afmeting van het terras".
Heel erg jammer, want wij hadden in oktober net het voortuintje uitgegraven en de plantjes gegehaald en alles geprepareerd zodat hij aan de slag kan. Nu ziet het er niet erg gezellig uit... (leuk voor de huurders)
Nou ja, die compenseren we maar met een extra glaasje bij het etentje, dan zien ze alles met een roze bril.
Afgesproken is dat wij in de week van de 14de weer nieuwe tegels gaan uitzoeken. Gaat helaas weer een vakantiedag van Henk eraan....
Ik denk dat Ramon om logistieke redenen ook nog niet aan het werkblad is begonnen....
Maar ja,  we zullen maar denken, wat in het vat zit... 

Bagger !!

Ik zit op zolder mijn blog te schrijven, en vanuit het raam zie ik de pekelwagen over het dijkje rijden.
Vanochtend ben ik even glibberend naar de winkel gegaan voor wat boodschappen, en heb ook maar een eerste kerstartikel aangeschaft. Zo'n super nep kerst engel met ledverlichting.
Dit weer vind ik maar bagger, zeker wanneer ik net de site van een mede blogger uit Spanje heb bekeken en daar met een jaloers gevoel een temperatuur van 23 graden op de blog zag staat... Bagger... bagger !! 

Adam en Eva

Ik heb gemerkt, dat mijn blog met recht " España por favor " heet.  Want in Spanje heb ik blijkbaar veel meer te melden dan in NL. Natuurlijk kan ik schrijven dat Rocky vandaag weer "in the mood" was om mij totaal te negeren. Want hij mocht niet naar buiten. Dat zinde hem totaal niet.  Maar ja,... dat heeft de interesse niet van velen.
   
Het weekend stond in het teken van zaken afhandelen en toch wat gezelligheid.
Sinds donderdag overgestapt op digitale TV, dus de kamer was nog een beetje in wanorde ivm kabels die doorgevoerd moeten worden.
Cor en Ria kwamen gezellig de sleutel ophalen voor hun verblijf in Spanje. Ook van Cor een opmerking over mijn blogfrequentie... (yep right !), en het vervolg van "in de gordijnen".  Helaas zijn de gordijnen van het lange hangen naar beneden gekomen, En tot mijn grote spijt nog steeds geen uitsluitsel ontvangen van het UWV. Dus Cortejo.... nog ff. geduld....

Zaterdagmiddag heb ik even met Sam aan de surprise gewerkt, totdat zij een pot lijm leegkneep die over het tafelkleed ging en haar handjes helemaal onder de lijm zaten. Daarna vroeg zij mij of ik wist wie Adam en Eva waren. Natuurlijk wist ik dat.... Toen ik haar vertelde dat zij een domoor was om die lijm zo leeg te knijpen, vertelde ze mij dat ik nu niet bepaald een lieve Eva was.... Ik zei dat ze gelijk had, en dat ik uit het paradijs geschopt was !
Op zondag stond ze voor de deur met zelfgebakken gevulde speculaas.  Dus zo'n serpent ben ik  dus toch ook weer niet.

Super danoontje

Vandaag was er in Nieuwerkerk een Judo wedstrijd waar Sam aan deel nam. Diana vertelde ons dit gisteravond. Misschien wel leuk... ? 

Vandaag was het mooi weer, ik wilde Henk even achter zijn computer wegtrekken. Dus een goede gelegenheid om op de fiets te kijken waar de wedstrijd was.
De school was zo gevonden, en in de gymzaal vonden wij al gauw Diana en Sam tussen allemaal jongens en meisjes. Het was echt heel leuk om te zien hoe die kleintjes zo'n wedstrijd doen.
De ene kalm, de andere fanatiek, ook jongetjes tegen een meisjes....
Ik zat heel de tijd...ahhh... en "moet je dat kleintje zien".
Sam moest 3 wedstrijden spelen. Alle 3 tegen jongetjes. Haar coach zat langs de lijn en gaf aanwijzingen.
Sam won 2 wedstrijden en verloor er 1. Ik vond het reuze knap want de jongetjes waren net zo groot als Sam.  En dan flikt ze het toch maar even. Voor mij is ze echt een super danoontje ! 

Kikker in de kruiwagen

Afgelopen donderdag is Sam weer bij ons komen eten. Deze keer was Henk er ook bij. En natuurlijk kwam het gesprek al snel op voetballen. Sparta en Feyenoord werden elk afgebrand en om zeep geholpen. Het was schattig om te zien hoe Sam de discussie in haar voordeel  (echt) vals wist te spelen.

Na het eten zouden Sam en ik ons bezig houden met een surprise en gedicht die zij moest maken voor Sint Nicolaas. Ik had belooft haar daar bij te helpen. Maar de iphone, voetbal en al het andere was VEEL belangrijker dan de surprise. En elke keer wanneer we net waren begonnen, sprong ze op en ging ze weer weg.  Ik ben toen maar begonnen met plakken en knippen. En toen het een duidelijke vorm kreeg was alle aandacht er ineens wel. Meters plakband werden geplakt op mini stukjes, aanwijzingen werden gegeven.
Teksten werden bedacht voor het gedicht, en luchtkastelen werden zichtbaar....

De grote volksverhuizing.

De afgelopen weken zijn wij bezig geweest met het omzetten van onze email accounts van ziggo naar google.
Op aanraden van de jongens die het moeten weten in computerland, zou dit gmail account makkelijker en beter werken. Ook in het buitenland. Meer geheugen, en het grootste voordeel is wel dat bij thuiskomst niet alle verwijderde mails nog een keer gedelete moeten worden, en het kan gekoppeld worden aan diverse computers. Dus 1 x veranderen is alles gelijk veranderen... Jippie... Upotia. ! 

Maar "mijn hemel" het lijkt de grote volksverhuizing wel....
Al je contacten overzetten, je nieuwsbrieven veranderen. Accounts omzetten, en noem maar op.  En dan heb ik het nog niet eens over weer het wennen aan de nieuwe manier van werken.
Het digitale tijdperk is fijn, maar gewoon een papieren briefje schrijven was ook wel erg makkelijk ..... !
Aiiiii... ik bespeur een spoortje van :.... hoe heet zo iets ???  Ouder worder.. ???? Nee......IK niet  zeg!

14 augustus 2010

Nu het filmpje van Marja en Alain klaar is vond ik het wel zo leuk deze ook op mijn Blog te zetten. Want mailtjes raken zoek, en niet iedereen heeft een YouTube account.
Op deze manier blijft het in ieder geval voor ons wat langer bewaard. Have a nice day !

In de gordijnen

Het was al meer voorgekomen. En een vroegere collega zegt altijd tegen mij "al de overheidsinstanties sturen brieven NET voor het weekend, vaak zijn ze niet up to date, of staan er fouten in. Maar jij klimt dan het hele weekend in de gordijnen, omdat je niet kunt reageren of bellen.".
En ja hoor .... de brief van het UWV viel een zaterdag op de mat. Ik zei tegen Henk, "maak jij hem maar open... Ik had al buikpuin...
3 x doorlezen, "IK SNAP het niet" zei ik tegen Henk. Dat is toch totaal iets anders als wij hebben afgesproken??  's Avonds nog een keer doorgelezen... Nog niet snappen. Mijn gordijnen hangen er nog ( maar net ). Morgen maar weer even bellen voor uitleg.

Gekkengetal

De 11de van de 11de staat bekend als de dag van de gekken. Dan beginnen de eerste voorbereidingen weer voor het karnaval. In mijn geval moest ik de 11.11 om 11.00 uur bij het UWV zijn. Ik was opgeroepen voor een herkeuring.
De totale gekte dus ... Ik had in dit geval er ook zeker geen goed gevoel bij.
Gelukkig ging Henk mee. Twee horen er tenslotte meer als 1.
Wij moesten naar Leiden....... er was een herindeling van het district. Lekker zeg, terwijl het UWV ook in Rotterdam zit.
Het lijkt altijd bij binnenkomst bij bij het UWV of je het FBI kantoor binnen gaat. Zoveel beveiliging. (zeker voor al die mensen die uit hun dak gaan..).
Maar goed, netjes op tijd werden wij opgehaald door een vrouwelijke arts.
In haar kamer vroeg ze waarom IK deze HER-keuring had aangevraagd.  Goed begin.... Al totaal de weg kwijt stamelde ik, dat ik in Mei papieren had opgestuurd van mijn arts, omdat het UWV had aangegeven dat wanneer er een verandering plaats vond, je deze direct moest melden bij het UWV. En dat ik helemaal geen herkeuring had aangevraagd.
De arts bladerde in het dossier. Mijn brief zat wel in het dossier, maar het rapport van de arts niet. Gelukkig heb ik een man met een vooruitziende blik, en hij had een copie van het rapport in mijn tas gestopt, die ik du moment naar voren kon toveren.
In 5 min tijd werd het rapport van 8 pagina's even doorgelezen....
Ze vertelde dat zij niets wist van mijn ziektebeeld, en begon dezelfde vragen te stellen als de arts 2 jaar geleden bij mijn keuring ook had gedaan. Mamma Mia..... alles staat toch in het dossier..??

In de laatste minuten van het gesprek zat ze een beetje te dralen, want zij moest beslissen WEL of NIET veranderen. En stelde toen de vraag wat mijn arts dacht over mijn situatie ?  Ik kon uitleggen dat het een vasculair probleem is. En dat als je dit al zo lang hebt hij niet verwacht dat het nu ineens morgen over is.
Ze besloot mijn tijdelijke situatie te veranderen in permanent.

Aan het einde van het gesprek zei de arts, dat ik niet meer terug hoefde te komen voor een herkeuring, en dat als er iets veranderde ik dit belist niet moest doorgeven !!  Behalve als ik ging werken.   Op weg naar de uitgang zag Henk een brochure, waarin mijn nieuwe veranderde situatie in beschreven was. Hij nam het mee voor thuis. In de auto sloeg ik het even open, en mijn blik viel op een dik gedrukte tekst :  u bent verplicht wanneer er iets verandert in uw situatie dit direct door te geven aan het UWV.  Ik zei tegen Henk, ik geloof alles pas wanneer ik het op schrift heb. Totale gekte dus....

Bijzonder....

Op de verjaardagskalender viel het mij op dat een groot aantal van onze familie en vrienden bestaan uit mensen welke in November geboren zijn.
Ditje 4/11 ( tante),
Cor( vriend)  7/11
Rainer Wuestenfeld en Rijk (vriend) 12/11 ( op dezelfde dag).
Josje(vriend)  14/11,
Ad(vriend) 18/11, 
Conny Wuestenfeld 24/11,
Alain (zwager)  25/11 en
Claudio (zwager)  30/11.
Als ik in de horoscopensfeer ga denken... er moet iets bijzonders aan deze scorpioenen en boogschutters zijn dat ze zo veelvuldig aanwezig zijn.

3 kleedjes.

Vandaag eerst Cor gefeliciteerd. Het was nog vroeg en hij was in zijn geboortekleedje. Komt dat mooi uit op je verjaardag, want zo ben je tenslotte ook geboren. Voor de andere lezers..... ik had Cor aan de telefoon hoor...

Grappig, want dit weekend staat  in het teken van kleedjes. En zo noemen ze kleding in Belgie.
Wij zijn vrijdag vertrokken naar Rixensart waar Marja en Alain wonen. Zij hadden een starttijd besproken bij de L'Empereur een mooie golfbaan om met Henk te gaan golfen. Ik bleef lekker thuis met een Blue Ray dvd van Sherlock Holmes. Was wel zo lekker na die but week.
In de avond hebben wij lekker ge-raclette (kaas). En onder het eten vertelde Marja dat zij uit de USA van een vriendin een kleedje had gekregen wat je aan 2 kanten kon dragen. Wij natuurlijk passen en showen.  Heel grappig. Want de ene kant is een Engeltje en de andere een Duiveltje. Ze had alle behorende attributen: pruik, vleugel, en hoorntjes erbij. En met pruik etc. op ben je ineens een ander mens.

De volgende dag een lange wandeling gemaakt rond het Lac van Genval, en daarna naar huis.

Nou, en dan gaat het ene kleedje de kast weer in, en de ander trekt z'n goeie kleedje aan in afwachting van de verjaardagsvisite....

Tomorrow is another day !

Ik weet wanneer ik mij niet goed aan mijn grenzen hou, dat het een keer fout gaat. Maar ik... lekker eigenwijs, wil nog steeds mijzelf bewijzen, altijd meedoen met de grote jongens.
Wanneer het dan toch fout gaat krijg ik signalen: dan ik ben wat rustelozer. Nou ja.. het lijkt wel een ADHD ontspoorde met ongecontroleerde eetbuien. Of ik ben NIET vooruit te branden. Maar dan kan ik mij erop voorbereiden.
Echter deze keer.... floep.... het licht ging uit.
Zondag einde oefening.....u verlaat de uitgang via Exit.

Maandag Sam toch nog als een zombie op de fiets naar school gebracht. Zij zat vrolijk kwetterend voor mij te praten. Ik HAD kunnen afbellen, maar het was natuurlijk lullig dat het allemaal op het laatste moment is. En Diana moest om 08.00 uur in Verwegistan zijn.  En dan is het gewoon,.. gaan met die banaan. (die grenzen he !)

Daarna weer m'n bed in geschoten. Heerlijk ! Op dat moment is mijn bed mijn nest, mijn toevluchtsoord.
Vandaag, is het woensdag de stapjes naar herstel zijn gezet. En morgen is een weer een andere dag !

Eten met Sam

Gisterenavond is Sam bij mij komen eten. Diana ging weer starten met haar looptraining. En had gevraagd of ik Sam een boterham wilde geven. Nog wat ongewoon met wat 9-jarigen lekker vinden, had ik gegokt op een hamburger met sla. Gelukkig was de hamburg OK. Sam zat volop de babbelen, en vroeg ook een heleboel. Haar gedachten gaan vliegensvlug. En ze weet precies aan te geven wat/wie ze wel of niet leuk of aardig vindt. We hebben de projecten besproken die we samen gaan doen. Het eerste wat gepland staat is een surprise maken met een gedicht voor 5 december.  Daarna hebben we een geurkaars gemaakt, en in het toilet aangestoken om te zien hoe die in het complete donker brandde.
Aan het einde van de avond zei Sam " dat ik een goede juf bij haar op school zou kunnen zijn ".
Knipper... knipper... slik.. slik... !  Wat een heerlijk kind.

Komo zakken.

Tja,.. t'was een paar daagjes stil. Het tijgeren door bosjes om achter een kater aan te zitten was niet echt bevordelijk voor mijn kniebandjes. Ik had er nog steeds last van, maar ik als die-hard, bijt op mijn kiezen en ga verder. Echter op een gegeven moment haalt de natuur je in en moet je toegeven.... dus gisteren weer een mooi ingetaped been gekregen. Deze fysiotherapeut ( een volbloed Spartaan) heeft ook even mijn rug rechtgezet en nieuwe oefeningen voorgeschreven. De mevrouw Ooievaar stand mag ik vergeten. Het is nu een evenwichtsbalk oefening in knielpositie. Ja,.... heeel moeilijk. ! En elk uur m'n ruggewervels afrollen en strekken. De mensen die langs lopen en mij bezig zien, moeten echt denken dat ik totaal loco ben, omdat je onwillekeurig bij het strekken een gestoorde grijns trek.  Een soort Quasimodo dus.
Vanavond komt Henk thuis die is een paar dagen weggeweest naar Maastricht. Die kan het allemaal meemaken. Wellicht besluit hij na e.e.a. aanschouwd te hebben een paar Komo zakken te pakken en mij daar maar in te proppen.  Maar wie maakt dan dat heerlijke biefstukje voor hem klaar ???

Make my day !!

Gisterenavond was gepland om de verjaardag van mijn schoonmoeder te vieren. Wij zouden om 17.00 uur gaan eten bij brasserij de Berg in Nieuwerkerk.
Nog niet geheel bekend met het karakter van Rocky had ik hem toen het zonnetje even scheen naar buiten gelaten. Want hij zat vanaf 12.00 uur heftig te miauwen voor de tuindeur. Denkende aan het gezegde dat katten een hekel hebben aan water, dacht ik dat Rocky zich bij regen wel zou melden.
Wat een foute gedachte.....
Op het tijdstip dat wij ons gereed moesten maken voor het etentje zat Rocky nog in de regen onder een struik in de tuin. Roepen en kittekat reclame gerammel met eten hielp niet... , maar wij moesten echt weg. !   En hem alleen laten wilden wij niet. Dus kaplaarzen en regenjas aan, en onder de struik gekropen. Maar Rocky liep naar een andere struik... Ik er achteraan.. Het sopte van de regen... Kriskras de tuin door. Door het gras, door de aarde, en elke keer net als ik hem bijna had ging hij er weer vandoor.
Uiteindelijk vond ik, dat ik als de dorpsgek door de tuin liep, compleet gestoord.... En ben mijn actie gestaakt. Ik had mijn laarzen net uit, de deur in mijn hand, en wie komt er aangelopen.... ?  Rocky !!  Hij wachte tot ik binnen was, en de deur een stukje open hield en glipte naar binnen...........

Organisatie

Na de vakantie is het altijd weer even alles in het gareel brengen. Na zo'n maand go with the flow zijn er thuis altijd zaken te regelen. Is het in Spanje toch vaak van het spontane "komen jullie donderdag eten" in NL moet vaak alles gepland worden. Zakelijke en privé agenda's worden op elkaar afgestemd. De tuin winterklaar maken, open haard hout bestellen, kaarsen op voorraad. En dat zijn nog maar de meest simpele zaken.

Gisteren met Diana besproken dat Sam voorlopig de komende 8 weken op donderdag bij ons komt eten. Gezellig ! 

Het enige wat niet georganiseerd hoeft te worden is  het aanvullen van de voorraad wijn.

Die moet alleen nog opgeborgen worden. Want ik mag aannemen dat Henk met deze voorraad de winter wel door komt !

Rocky Malone

Wat ik al eerder vertelde is Rocky een echte stoere kat. Regelmatig had ik al een schram op z'n neus gezien.
Gisteravond heb ik hem binnengeroepen voor het eten. We hadden om de adoptie te vieren een visje voor hem gehaald. Dus in eerste instantie niet zo op hem gelet. Hij lekker miauwen en eten.
Na het eten zagen wij dat hij wat mank liep, en de poten toch behoorlijke schrammen hadden. Pootjes afgedaan, hij was toch behoorlijk van slag. Geprobeerd hem verder op te pakken en de schade te bekijken, maar helaas lukte dat niet al te best. Hij is naar zolder gegaan, waar wij een plaatsje voor hem ingericht hebben en daar heeft hij tot vanochtend geslapen. Ook vanmorgen is hij nog niet op tik........ En slaapt rustig beneden op een stoel, lekker verscholen.
Nog even afwachten en anders maar een consult nemen bij een expert....

File for adoption

Het zat er al een tijd aan te komen. Maar gisterenavond toen we thuis kwamen zagen we Diana. Ze had net Charlie de hond uitgelaten. Ze vroeg of ze morgen even langs kon komen om de adoptie-papieren in orde te maken.

We hadden er al eerder over gesproken. En eigenlijk waren wij al een beetje pleegouders. Maar...., ja... het is en het blijft natuurlijk haar kind !!!   Wij hebben in de vakanties en wanneer ze werkt regelmatig opgepast. Het ging de laatste tijd niet meer zo makkelijk tussen hem en Charlie. Wellicht is het bij ons gewoon wat rustiger...

Henk zei wel tegen Diana, dat ZIJ altijd de moeder blijft, en dat wij gewoon adoptieouders blijven.....

Vanochtend kwam Diana, met al de spulletjes en nog even wat instructie wat er gegeten moet worden, en op welke tijden. Daarna is ze met vakantie gegaan. Ons adopatiekind, zo vertelde ze was buiten in de tuin....

Vanmiddag kwam hij aan de deur.... ik zei " Hi, Rock.... leuk je weer te zien.." Wat gaan we nu allemaal doen ?   Hij gaf een kopje, ging naar de keuken, nam wat te eten, gaf weer een kopje. 

Ik hoop dat we goede adoptieouders kunnen worden.

Vaya con dios.

Onze terugreis was toch wat anders dan normaal. De dag voor vertrek kregen wij van onze vriendin Gaby een telefoontje met het bericht dat chauffeurs in Frankrijk zouden staken, en er wellicht een benzine tekort was aan de pompen.
Om 7.15 vertrokken en bij Sagunto bij een benzinepomp toch maar een jerrycan van 20ltr. gekocht en halverwege gevuld. Op de Spaanse hoogvlakte zagen wij de temperatuur vlug dalen naar 2,5 graden. Er stond een stevige wind. Ik zei tegen Henk dat ik het f... cold vond. Het is bizar hoe rustig de weg is. Alleen bij San Sebastian raakten we even de kluts kwijt omdat de namen in het Baskisch aangegeven worden en Bayonne ....Baiona werd.
We kozen voor een overnachting in Cognac in Domaine de Breuill om sentimentele redenen. 11 jaar geleden daar voor het laatst geweest. En voorheen verschillende malen geweest ook met Aad en Leny. Alleen  ligt het 30 km van de autoroute. En op de 2de dag vonden wij het achteraf net iets te ver voor de weg naar huis.
De overnachting was goed, maar het Spaanse weer zat nog in ons bloed dus met een trui aan geslapen. Ik had het koud ! 

De weg door Frankrijk heeft in het teken gestaan van tanken. Op de kleine wegen was geen benzine meer te krijgen. Op de tolwegen was het goed te doen. Een oponthoud bij Lille, een file bij Antwerp. en dan ben je blij dat je geen stakende Fransen op je weg ben tegengekomen. Zo rond de klok van 19.30 thuis. Even wat uitpakken en dan een Chineesje halen. De tapas zijn weer even voorbij.

Brandschoon.

Vandaag zijn we in de running voor de terugreis. Zelfs het weer heeft zich aangepast. Wisselend bewolkt. Eerst moesten wij in de ochtend nog even naar de Ayutamiente (gemeentehuis) om een vergunning te halen om het tuin/snoei afval te mogen verbranden. Daar zijn allerlei bepalingen voor wanneer je dat op je eigen land mag doen. Tussen die en die periode, van zo tot zo laat.
De vergunning kost 3,00. En dan mag je van 16 oktober tot 16 november verbranden. De eerste keer dat Henk zijn eigen vuurtje stookte, ging zijn hark er bijna aan. Want hij was iets te enthousiast geweest met het aanmaken van het vuur. Gelukkig stond er niet te veel wind !!!  Anders had hij heel Montana Larga afgebrand.
Wij hebben ook wel eens de ramen moeten sluiten omdat de buren geen rekening hielden met de wind, en alle rook onze kant op kwam. Zeer terecht dat de Ayuta deze vergunningen afgeeft, en ze ook controleerd in een gebied wat brand gevoelig is.
Na de vergunning naar Jalon gegaan naar de bakker. Wanneer wij naar NL terug gaan vind ik het altijd heerlijk om empanadas mee te nemen voor onderweg ipv broodjes. Ze blijven lekker vers en zijn pittig.
We hebben ze deze keer gehaald bij bakkerij Francis, en zo kwamen wij er ook weer achter dat een ham/kaas croissant een Napolitana heet. Die kan ook weer op het lijstje van Francis naast de caracolas (slakken met rozijenen en noten ) en de empanadas (pasteitje met groenten en of vlees) .

Het lijstje :
elke keer wanneer wij in Spanje zijn proberen wij onze woordenschat wat te aan te vullen met woorden die wij die betreffende vakantie hebben geleerd.. De woorden die wij deze keer willen onthouden zijn :
Sabor :  smaak
Tronco :  stam
Raiz : wortel van een boom.
Bogavante  : kreeft
Ham - kaas croissant bij bakkerij Francis  :  Napolitana

Aan de tent hangen

(eenmalig grote tekst zodat Rijk het ook  goed kan lezen  ! ) 
Gisterenavond heeft de aangekondigde depressie de Costa Blanca bereikt. Heftige regenval, waarvan je in een ogenblik doorweekt bent, en een stevige wind kwam opzetten. De boeren zijn blij.... het is goed voor het land... Maar wij zien toch liever het zonnetje dan de regen.
Wij hadden de stoelen op de Naya laten staan, een kleed lag op tafel. Binnen no time schoven de stoelen door de Naya en was het tafelkleed doorweekt en lag te klapperen. De noorderwind stond precies op de voorkant van het huis. Dus eruit... stoelen en alles op tafel in veiligheid brengen.
Vanmorgen zagen wij dat de wind de falsa pimiente en 1 van de nieuwe palmen wat uit positie heeft gebracht. Toni moet de palm maar even opnieuw spannen.
Vanmiddag komen buren Paul en Tuula op de koffie. (links van Casa Verde). Zij zijn pensionadas en wonen al meer dan 10 jaar op Montana Larga. Paul komt uit Duitsland en Tuula uit Finland, wij zijn verleden week bij hen geweest. Ze hebben 2  leuke hondjes. 1 hondje heet punky.

Lunch bij Casa Alleluja

Vanochtend de fiets gepakt om de diverse boodschappen te doen in Lliber. Henk stelde voor om door te fietsen en bij Casa Alleluja in Jalon een kopje koffie te nemen met een bordje serano ham, kaas en tomaten en ui. Vanuit de bar klonk opeens dit geluid. Terwijl in Nederland een vriend onder het mes ging, mochten wij genieten van deze heerlijke muziek. Ook al is het zicht momenteel wat minder van je Rijk.... ik draag dit filmpje op aan jou, want je kan het wel horen. !

Restaurant Monte Pego

Het stond al langer op ons lijstje. Restaurant Monte Pego. En vanmiddag vonden hij het een goed plan om er te gaan lunchen. Het lastige was dat er geen routebeschrijving is, dus wat lastig te vinden. Het aanknopingspunt was het stadje Pego, en de urbanisatie Monte Pego. Met behulp en Google, en na 1 x fout rijden gevonden....

Een echt  traditioneel Spaanse inrichting  met keurige bediening die aan het begin van het restaurant je opvangt. De keuze van de kaart was een menu van 12,00 of a la carte. Wij kozen a la carte. Henk wilde een glaasje Cava vooraf, en op de rekening stond het heftige bedrag van 2,00 ( excl. b.t.w. ) Het eten was goed maar traditioneel bereid. Perfect gegrilde zeetong voor 14,00. Moest wel denken aan die zeetong die Leny en ik een keer in  Hoek van Holland hebben gegeten voor het schrikbarende bedrag van 75,00 p.p. Kreeft op de kaart. Henk had een heerlijke eend

Al met al deed de sfeer mij een beetje aan vroeger denken....... Sitges, Le Brussels, de restaurantjes in de buurt bij Antwerpen.........

Falsa pimienta

Vanmorgen stond Antonio al vroeg aan de poort. Hij kwam de Falsa piemienta plaatsen. Het was even schakelen, want wij hadden ons ingesteld op maandag. Ik had de Falsa piemienta al vaker gezien,en had Henk de oren van zijn hoofd gezeurd om ook zo'n boom omdat ik hem zo mooi vind. De blaadjes en met name de robuste stam. De boom geeft ook nog eens rode peppertjes, welke een heerlijk pittige geur afgeven. Ik had altijd aangenomen omdat de naam Falsa pimienta is, de peppers niet gegeten konden worden. Gister vertelde Antonio dat deze pepers op tafel stonden bij restaurant Caramull. Een reden te meer waarom ik blij ben met deze aanschaf.

De Bodega in Xalo en Assepoessie

Aan het begin van de vakantie ben ik naar de bodega in Xalo (Jalon) gegaan. Ik ga daar altijd muscatel kopen voor mijn schoonmoeder. In deze bodega  en cooperatie worden alle druiven van de boertjes tot wijn verwerkt.
Op sommige dagen staan er bussen vol toeristen. Ik had gezien dat ze het assortiment behoorlijk hadden uitgebreid met andere wijnen en olie en azijn. Vandaag ben ik samen met Henk weer gegaan. Een medewerker vertelde mij dat ze binnenkort gaan beginnen met een voor touristen korte wijncursus waarin e.e.a wordt uitgelegd over de wijnen uit het Jalondal. E.e.a. is te volgen op hun website http://www.bodegasxalo.com/
Op de terugweg naar de auto wilde ik nog een aantal pompoenen kopen om mee te nemen naar NL. Ik had Sam beloofd om pompoensoep te gaan maken. Het boertje had er wel 10 uitgestald liggen. Nadat ik er 2 in een plasticzak had gestopt en vroeg of hij nog meer zakken had, ( ik wilde er 4 hebben ) keek hij mij aan of ik assepoester was, die de pompoenen nodig had om daar een rijtuig van te maken.
Totaal de kluts kwijt moest ik het totaal van de 4 pompoenen optellen, en hem zeggen dat ik hem 8,50 schuldig was.... Was wel schattig, maar nu niet bepaald mijn droomprins.

Enrique Mendoza

Jaren geleden hebben wij met een klein groepje een wijncursus gevolgd in het groothandelsgebouw in Rotterdam. Voor ons was het onze eerste stappen op weg naar de ontdekking van de wijn. De stappen na de cursus waren vaak minder stabiel dan er naar toe. Hoewel de bedoeling was dat de wijn uitgespuugd werd vonden wij dit veel te vaak zonde van dit goddelijke vocht. Maar toch hebben wij beslist e.e.a opgestoken van deze cursus. En vooral Henk was een leergierige leerling.


Met vakanties ging in elk vakantieland zijn interesse uit naar de wijn van het betreffende land of streek.

In 2001 kwamen wij voor de eerste maal in de Costa Blanca. Daar kwam hij in contact met Emilio. Emilio vertelde hem over de wijnen van Enrique Mendoza .De wijnen werden gekeurd en gekocht. Sindsdien vertelt Henk het evangelie van Enrique Mendoza. Al vlug kwamen wij er achter dat Mendoza een Bodega heeft in Alfaz del Pi. Niet ver van ons vandaan. Dus wat is er dan leuker om zelf deze Bodega te bezoeken en in te kopen. Vandaag was het weer feest voor Henk.
website : http://www.bodegasmendoza.com

Blaffende honden

Een paar dagen nadat Henk in Spanje kwam gebeurde het bij hem :  hoesten, proesten, niessen...
Gelukkig hebben wij een uitgebreide huisapotheek. Dus de ibuprofen voorraad werd gelijk aangesproken en 3 maal daags opgelost. Echter na een week nog niet over.. Naar de pharmacie gegaan. Hoestdrank, zuigtabletten gehaald, en het advies gekregen wanneer het na 3 dagen nog niet over is om een arts te consulteren. Helaas verspreiden de bacillen zich snel, en ik ben vatbaar. Dus nu zitten wij snotterend, blaffend op de bank. Hele keukenrollen gaan eraan. Wel een goed excuus om 's avond een cognacje te nemen.

Koffie, Whiskey, Wijn en Orchideetjes

Benissa stond voor ons vandaag op ons programma. Om 10.30 stonden wij gepland voor resp. een knip- en kleurbehandeling bij de dames van Nou Estril. Wij waren echter wat te vroeg en de dames vroegen ons om nog even een kopje koffie te gaan drinken. Het barretje (aan de linkerkant net na de markt) hadden wij al vaker gezien op weg naar het plein bij de kerk op marktdag. Echter dan was het altijd heel erg vol. Nu een kans om daar even te kijken. Aan de bar 2 cortado's besteld. Nu heb je cortado's en cortado's. En dit was er een waar je voor terugkomt. Heerlijk.!  De man achter de bar vertelde dat de koffie 100% arabica was.
Na het 2de bakje vlug naar de dames van de kapsalon. Ik werd geholpen door Louisa. Met name Henk is erg gecharmeerd van haar. Ogen donker als chocolade en een stem als whiskey.
Na de kapper hadden wij afgesproken om wijn te kopen bij een oude baas waar Henk altijd zijn wijn koopt tegenover de kapsalon. Deze man is dik in de 70, zijn eigen voorkeur gaat uit naar een wijn van 1,89 maar hij heeft ook wijnen van 30,00 op de plank staan. Wanneer je om advies vraagt over een (dure) wijn die hem niet bevalt, geeft hij gewoon geen antwoord, en gaat naar de wijn welke hij wel goed vindt. Vaak gewoon veel goedkoper. De door hem aanbevolen wijnen zijn wij al vaak in NL tegengekomen in gerenomeerde zaken, tegen veel hogere prijzen. Dus deze baas heeft er verstand van. Wat wijn gekocht. En zoals altijd stopt hij zijn favoriete wijn van 1,89 in de doos.
Thuisgekomen moest Henk nog wat cipressen planten die wij gisteren bij Toni Plantes gekocht hadden. En ik ben op zoek gegaan naar de wilde orchideetjes welke Toni gevonden had op ons land. Ze zien eruit als kleine gladiooltjes of lelies en zijn zo hoog als een potlood. Ik heb ze gevonden, wat geplukt en in een vaasje gezet.

Maandag wasdag

Vanochtend vlug een wasje in de machine gegooid. Er stond een behoorlijk windje. En Henk stelde voor om naar Javea te gaan. We moesten nog 2 nieuwe ligbedden hebben. Ik ging er deze week op zitten en....krak... er doorheen... in eerste instantie dacht ik dat het door mijn gewicht kwam, maar gelukkig kon iemand mij uitleggen dat door weekmakers, de zon en plastic een bepaald proces in werking gaat treden waardoor het plastic op een bepaald moment hard wordt en dan breekt. God zegen de wetenschappers onder ons... ! 
Naar Javea gegaan, lekker even op een terrasje gezeten bij El Arenal en het oude Javea en toen naar huis. Thuis gekomen waren wij allebei toch wel in the mood voor een siesta. Mag allemaal want het is tenslotte vakantie. Ik heb heerlijk een uurtje liggen pitten, en toen ik wakker werd, dacht ik aan mijn was die nog buiten hing. In mijn nachtponnetje wilde ik naar beneden lopen toen ik ineens hoorde " Und.... ausgeschlaffen ?? "  Rainer was blijkbaar bezig met tuinonderhoud. Allerlei gedachten flitsen dan even door je hoofd..." van Mevrouw Mas in haar nachtjapon, tot ..." das lekker ".  Ben maar gewoon doorgelopen want dat deed mevrouw Mas ook. En heb de was afgehaald en een praatje gemaakt. Ik was wel blij dat het een leuk ponnetje was.

Waarom Spanje ??

Soms wordt er aan mij gevraagd " waarom Spanje ?" Natuurlijk speelde de logistiek een rol, het aantal zonne-uren, en de ruimte. Echter wat je echt raakt zijn de mensen. In het begin zijn ze wat afstandelijk. Maar wanneer ik nu in Jalon loop, kan ik vele malen " Hola " zeggen. Terwijl wij nog maar op incidentele basis hier zijn. Wanneer de mensen je leren kennen, en jij vraagt naar hun gebruiken, komt er ook iets anders naar voren...de trots van de Spanjaard op hun eigen land. En de verrassing dat jij in hen wil investeren. En ineens komen dan de gratis citroenen, druiven, granaatappelen.
Gisteren waren wij in Benissa, kwamen in gesprek met een meisje waar wij altijd onze olie kopen. Na het afrekenen stopte ze een fles wijn in onze tas. Vandaag moesten  wij naar Toni Plantes. Toni had wat bomen op de bankalen achter het zwembad gepland. Zijn vader (Antonio) stond in de zaak. Wij vroegen hem of hij de tomaten El Corazon del Buey kende. Een heel verhaal volgde over tomaten. En hij stelde voor om in het voorjaar terug te komen. Hij zou voor ons in zijn tuintje wat zaadjes van tomaten kweken. Wanneer ze groot genoeg waren om ze te planten konden wij ze ophalen. Hoe verschrikkelijk lief. Bij het afrekenen stopte hij een basilicum plant in de tas,  "een presentje". Daarom Spanje....

La Casita del Pato

Gisteravond zijn wij nav van een tip van Cor maar eens gaan kijken naar het nieuwe restaurantje in Jalon. Het zit in het straatje bij de Pharmacie. Eerst even langs gelopen. Er zaten geen mensen in het restaurant, wel aan de bar. Ze hebben 2 menu's en a la carte. Op aandringen van mij toch maar naar binnen gegaan. Henk eet niet graag in een lege tent. Maar ik ben toch van " geef het een kans".
Allebei gekozen voor het menu. En allebei verbaasd over de hoeveelheid. Want hoe kunnen ze het voor die prijs doen. Het was zeker goed, en de bediening was alleraardigst. Naderhand kwam de kok (vrouw) nog even een praatje maken. Zij vertelde dat zij (echtgenoot Michel, vrouw Nicole en zoon Gregory) uit de streek van de Dordogne kwamen en eerst in Calpe een Creperie hadden. Dat is niets geworden. Aangezien zij in Jalon wonen, en deze lokatie te huur kwam, zijn ze hier een Frans/Spaans restaurant begonnen. Zeker voor herhaling vatbaar.

Corazon del Buey

Vanochtend kwam Ramon met een grote plastik zak vol citroenen, 3 granaatappelen en een hele grote tomaat. Hij vertelde dat deze tomaat een specialiteit is in de regio Valencia. Zijn vader haalde vroeger de zaadjes uit de tomaat om zo nieuwe tomaten te kweken. Deze tomaat heet Corazon del Buey, ofwel het hart van de stier. Het formaat van deze tomaat is enorm, de smaak laat zich met geen andere tomaat vergelijken.
Bij de lunch hebben we deze tomaat samen opgegeten, alleen met een beetje olie, azijn en wat geitenkaas.
Ik heb de zaadjes eruit gehaald, want deze tomaat heeft mijn hart veroverd

Krenten en kurk

Vandaag was de eerste vakantiedag van Henk. Hij is gisteren aangekomen. Nog een geluk dat hij op dinsdag vertrok. Want vandaag ligt alles in Spanje plat ivm een staking nav bezuinigingen.
In de ochtend lekker kalme dienst bij het huis en het zwembad. Heerlijk de tijd nemen om even bij te praten.
Maar bezig baasje als hij is... stelde hij voor om in de middag naar Lliber te fietsen. Bij aankomst in Lliber was ons doel, het barretje .....gesloten.. Wij zijn daarom maar doorgefietst naar het bedrijf waar wij een paar  weken geleden met Gabriel Mas geweest zijn, en waar ze toen druiven aan het drogen waren tot krenten. De eigenaar Pepe herkende ons nog. En wij konden krenten kopen. 1 kilo gekocht voor 5 euro. Het is vreemd om te zien dat je hierin niets van de consumptie krenten herkent die je in Nederland koopt. Deze krenten zitten nog mooi aan de steeltjes van de druiventros. Dus met een hele zak vol krentenspul naar huis.
Bij thuiskomst wilde ik graag dat Henk het wijntje zou proberen waar ik zo mijn best voor had gedaan op de fiets. Vol verwachting trok ik de kurk uit te fles, rook er aan, en gaf hem aan Henk....
Bleek dat de wijn kurk had.... Wat een pech.!  De eerste fles gevallen, de 2de fles kurk.  Volgens mij gaat het tussen mij en El Miracle niet lukken.

Bijtbeesten en Ah..jakkussen

Ga ik als stoere meid alleen naar Spanje. Want ik ben tenslotte nergens bang voor.. Vanochtend bij het ontbijt hoorde ik een harde knal op de Naya.. Wat voor een beest zou dat zijn.? Ik ging kijken en het was de bezem die door de wind was gevallen. Vanmiddag zat ik op het zwembadterras een boek te lezen, toen ik achter mij een gesis hoorde.... O oooo, wat voor een monster is dat nu weer.
Ik keek achterom... zag niets in mijn directe omgeving... tot ik naar boven keek naar de buren boven mij. Die waren bezig met het snijden van de palmen. En gooiden de takken met een zoef vanaf hun ballustrade op hun land. Ik heb in mijn eentje wel even moeten lachen en realiseerde mij dat door de stilte ( zeker wanneer je zonder Henk bent ) alle geluiden nu eenmaal veel intenser worden, en lijkt het al gauw een beetbeest of een ah..jakkus.

De bloemetjes en de bijtjes

Nog steeds vind ik het geweldig wanneer ik de vanuit een bloemetje een vrucht zie groeien. In augustus stond het qumquats boompje in bloei en nu zie je al mooie kleine vruchtjes welke in december helemaal volgroeid zijn. Was het in het begin een handje vol... nu zijn het al gauw 10 kilo wat van 1 boompje afkomt.
Vandaag zag ik de bijtjes bij de bloesem van de mispelbomen. In april/mei kunnen deze vruchten geplukt worden. De sinaasappel-en mandarijnboom hangen vol fruit en allemaal onbespoten puur natuur..... !

Op de fiets

Vandaag had ik mij voorgenomen om op de fiets naar Jalon te gaan. De rommelmarkt is op zaterdag, dus druk met verkeer.
Op weg naar de markt wilde ik in Jalon het 2de kaasje afgeven. Ditmaal bij familie Mas. Omdat het kantoor gesloten is, ben ik achterom gelopen naar hun woonhuis. Ik trof Senora Mas ( na roepen) in nachtkleding aan voor de t.v.  Heb ik weer........... 1000x excuus, vlug kaasje afgegeven en wegwezen. Bij vertrek kwam Gabriel Mas net terug van zijn Campo en gaf mij een paar kilo druiven mee.
Over de markt gelopen en daarna een cortado gedronken bij Alleluja voor 1,00 euro. Nu de zoon en dochter de zaak zo'n beetje overgenomen hebben ligt er een kaartje op tafel waarop de dranken/spijzen  met prijzen staan. Haalt toch wel een beetje van de charme weg die zo typisch bij Alleluja paste.
Daarna bij Mas y Mas 2 wijnen gekocht welke ik in een blad had zien staan El Miracle. (http://www.elmiracle.com/) En ging met tegenwind, volbepakt ( zonder trapondersteuning ) weer naar huis.

Ode aan Ramon

Gisteren had ik een afspraak met Ramon. Wij kennen Ramon ongeveer 6 jaar. Wij hebben hem leren kennen via een Nederlandse kennis. Zij woonde destijds samen met de burgemeester van Jalon. Ramon is een vriend van hem. Omdat de bouwer van ons huis kort na oplevering van ons huis overleed, waren wij blij met de tip om een afspraak met Ramon te maken. Het bleek een gouden tip, want soms weet je gewoon wanneer

een combinatie goed is. Ramon is onze vaste aannemer geworden en heeft diverse terassen aangelegd, het hek rond ons perceel, en als laatste ons appartement. Het mooie aan Ramon is, dat hij zelf nog trots is op wat hij en zijn mannen gemaakt hebben. Met liefde laat hij zijn werk zien. En kijkt en vraagt hoe wij het vinden.
Hij praat met passie over het maken van mozaiek en stenen figuren waarbij hij helemaal de tijd vergeet.
Komt altijd met aan een zak vol sinaasappelen, citroenen of een calabas van zijn eigen campo.
Gisteren, moest hij ons vertellen dat de gemeente voorlopig geen bouwvergunningen verleend. Ivm een proces tegen de oude burgemeester in Lliber welke van fraude wordt verdacht, worden tot nader te bepalen datum geen bouwvergunningen verstrekt. Ons BBQ huis kan dus voorlopig niet gebouwd worden.
Stilletjes kwam Ramon mij dit bericht vertellen. Zei een paar maal:  Lo Siento.. (het spijt mij)...
en keek hoe ik zou reageren. Terwijl het voor hem net zo vervelend is. Voor hem en zijn mannen is het verlies van inkomsten in deze toch al zo moeilijke tijd.  We hebben er even over gepraat en ik heb hem verteld dat, of het nu over 1, 2 of 3 jaar is  Ramon het BBQ huis zal gaan bouwen.
Bij vertrek zei Ramon dat hij volgende week nog even langs zou komen met een zak citroenen.  Life is bittersweet.....

Sumo worstelen

Vandaag toch maar eens gaan starten met de taken. De lucht ziet er wat bewolkt uit, dus een prima ochtend om te gaan verven. De hekken van het appartement moesten nog voor de 2de keer onderhanden genomen worden. En hoe eerder ik klaar ben des te beter. Even nog wat dekbedden in de wasmachine stoppen en dan starten.
Als ik ga verven, kan je dat het beste vergelijken met Sumo worstelen. Je ziet ongecontroleerde bewegingen, snapt totaal niet wat er gebeurd, en als het klaar is weet je niet wie nu heeft gewonnen. In mijn geval zit ik dus van top tot teen onder de verf, waarna ik een uur bezig ben om mij schoon te poetsen. Volgens Henk dus een totale ramp. Wat zal hij blij zijn dat hij deze partij mag missen.

Settelen

Na de regenachtige aankomst gisteren, was het heerlijk opstaan met het zonnetje. De velden waren nog nat en alles was fris en fruitig. Gisteren had ik met Rainer afgesproken om met Conny samen naar de markt te gaan. Ik doe mijn boodschappen altijd bij Rachel. Een leuke jonge Spaanse die geduldig wacht als ik met mijn gestuntel probeer peterselie, prei en fruit te kopen. Dit keer wilde ik een groen peppertje. Pimiente Italiano legde ze uit. Dolce,.. dus zacht van smaak. Ik kreeg hem om te proberen.
Daarna naar de Mas y Mas waar Conny altijd als een dragonder doorheen sjeest. Okee.. Dan alleen maar even de noodzakelijke dingen. En eet ik vanavond maar een salade.
Even een kopje koffie bij Decan, en naar huis. Ramon en Toni gebeld. Even settelen bij de pool. En wat is het dan heerlijk om die complete stilte te ervaren. Alleen het geluid van de windgong in de Cabanae en wat vogeltjes om je heen. Boekje, boterhammetje en wat te drinken... even een uurtje quality time voordat ik mijzelf weer allemaal taken geef. Want de eindseizoen schoonmaak staat gepland. Maar nu nog heel even niet........

Go with the flow

Vanmorgen Henk om 7.40 uur bij het station afgezet. Hij neemt de Fyra naar Schiphol. Ik moet nog tot 11.30 wachten tot Carol (een vriend) mij op komt halen. Ik ben ruim op tijd. Nog even alles checken.
Terwijl ik hier afscheid neem van de intredende herfst, ga ik in Spanje nog even terug naar de zomer. Ik moet altijd even wennen aan dat time-travelen in de seizoenen. Het licht is anders, de lucht is anders en de tijden zijn anders.....
Terwijl je dag in Nederland vaak door de hectiek beheerst wordt, is het in Spanje vaak de eenvoud... Gewoon..... Go with the flow !

Queso de Koos

Vandaag heb ik 2 boerenkaasjes gekocht om mee te nemen naar Spanje. Een voor Ramon, en één voor Gabriel Mas. Beide mannen betekenen veel voor ons. Ramon heeft veel in en rond ons huis gedaan, en Gabriel Mas, de verzekeringsman heeft ons vaak goed geholpen en geadviseerd.
Op de weg terug van de kaasboer, zat ik te bedenken hoe ik moest uitleggen dat het boeren kaasjes zijn die nog doorrijpen. Dus ik zat "Queso de Campo.. (komt aardig in de buurt). Ineens moest ik denken aan de neef van Henk die zijn baan heeft opgegeven en nu in het kaas zit. Kaas van Koos. Wat een verwarring zou het zijn als ik aankom bij Ramon met een Queso de Koos.

Even bellen

Het is vreemd. Dit weekend koffers pakken. Henk naar Washington, en ik naar Lliber.
Wij vertrekken op dezelfde dag. Zitten op dezelfde tijd in het vliegtuig, maar gaan allebei een andere kant op.
Hoe raar zal het zijn wanneer ik bij aankomst in Lliber niet naar huis kan bellen omdat Henk nog onderweg is. Ik realiseer mij dat er legio mensen zijn die nooit naar iemand kunnen bellen wanneer ze aangekomen zijn.

Hangjongeren

Ook Nieuwerkerk heeft er mee te maken..."hangjongeren". Ze zorgen ervoor dat je niet meer kan zitten, en gaan gewoon soms heel brutaal op tafels liggen. Dit exemplaar maakt het wel erg bont... Hij pakt de mooiste stoel, en kijkt ook niet als je hem weg wilt sturen. 

Sam

Een vrijdag is Sam (mijn buurmeisje) na school een paar uurtjes bij mij geweest. Heel de week had ik al lopen denken hoe ik die uurtjes moest gaan invullen. Want "hoe vermaak je zo'n spring in het veld". Toen ik de oplossing had, en die aan Sam voorlegde reageerde ze heel spontaan "COOL" ! 
Dus wij gingen aan de slag. Wij zouden in het vervolg ons gaan bezighouden met "projecten".
Dit project stond in het kader van een taart maken voor haar moeder en stiekem ook nog een voor Henk. De taart die wij gingen maken was een sneeuwtaart. Met amandelen. De keuken werd omgebouwd tot bakkerij. Sam zat op de aanrecht, meette en mengde boter, bloem, eieren.  Suiker vloog in het rond.

Taarten gingen de oven in en Sam likte beslagkommen uit, en ik.... ik heb genoten. De taarten waren top Diana en Henk waren blij verrast, en  ik ben benieuwd naar het volgende project.

You Tube

Ik heb even moeten prakke..denken, en een beetje creabea moeten zijn, maar het is gelukt.

Het met mijn IPhone opgenomen filmpje, van het plaatsen van de palmen op You Tube gezet. En daarna ingevoerd in mijn webblog.

Helaas kon het niet meer bij Meneer Dröge, want daar hoorde het bij. Maar dat kan de pret niet drukken.

Onderweg in de regen

Vandaag moest ik gebruik maken van het openbaar vervoer. Terwijl ik in de regen op de bus stond te wachten moest ik denken aan het liedje van Johnny Cash "I have been a rover."  Dat maakte het wachten een stuk prettiger.

There was a girl in Denver

Before the summer storm

And she could smile away the thunder

Kiss away the rain

Gotan Project

Elk jaar wanneer Henk naar Washington gaat, vraagt hij om een lijstje met CD's.
Het ene jaar is het makkelijk, het volgende jaar is het denken. Dit jaar, ga ik voor Gotan Project.
Ik herinner mij die dag in Maart, toen wij in Alicante zaten te lunchen en een muzikant op een pleintje zijn accordeon omhing en begon te spelen. Dikke keel......, sterk spul he ! die fishermanfriend.

Losse bandjes

Nooit gedacht dat het ooit tegen mij zou gaan werken. Vroeger was ik er reuze trots op. Zelf tot een jaar of wat geleden maakte ik er nog gebruik van. Dan ging ik in een lotushouding zitten, fixeerde mijn voeten in mijn lies, en hup.. daar ging ik ... lopen op mijn handen en knieen. Een heel raar gezicht natuurlijk. Maar,.. ik zit nu eenmaal los in mijn banden. Echter naar mate je ouder gaat worden ( Oh'my God) is het natuurlijk allemaal niet meer zo leuk. De ruimtes worden allemaal een beetje te groot, en je zwikt en zwalkt een beetje, en voor je het weet zit je op de slappe koorden. Nou,... dat voelde ik dus in de vakantie. Dikke knie, vocht, lekker prettig. Gister naar dokter, fysio en nu moet ik op 1( blauw ingetaped) been als Ma Ooievaar oefenen.

Lazy sunday afternoon

Wat hadden wij gisteren een prachtige dag. Heerlijk genoten van die na-zomerse dag. "En wat is het dan heerlijk om in de middag even een tukkie te doen dachten deze 2 heren". Perfect in balans.

With a little help from my friend

Vandaag rommeldag. Je kent het wel,.. na de vakantie ! Een hoop te doen. De was doen, troep opruimen, en familie en vrienden even bellen dat wij weer in het land zijn. Even horen of er nog wetenswaardigheden zijn. Zo belde ik ook even naar Cor en Ria , vrienden en trouwe huurders van Cien Estrellas. Ik kreeg Cor aan de telefoon en na even bijpraten informeerde hij mij dat mijn website nog niet up to date was. De laatste mutaties waren nog niet verwerkt.  Totaal vergeten... ! Dus hup... rennen naar mijn computer en op de site gooien. Waar zouden wij zijn, zonder de hulp van onze vrienden.

Spanje-Nederland

Gisteren bij aankomst op Alicante airport wachtte ons een lange rij bij de incheckbalie. Op het eerste gezicht allemaal jonge mensen in trainingspakken. Bij nader onderzoek bleken al gauw wat bekende koppen op te duiken. Giovanni van Bronkhorst, Cor Pot, Henk Kessler en Arthur Numan.
Henk, zei verbaasd.. joh.., dat is "Jong Oranje".
Aangezien Henk vroeger met Cor Pot bij Sparta gespeeld heeft, werd even vlug een praatje gemaakt, en handje geschud. Het team had goed gespeeld, maar helaas toch verloren.

Opeens kwam ik op het idee om voor Sam, ( mijn buurmeisje, die een enorme voetbalfan is) wat foto's te maken, en ook te proberen wat handtekeningen te scoren. Ik heb 5 handtekeningen verzameld met hun namen erbij. Vandaag ga ik die natuurlijk aan Sam geven. Ik weet zeker dat ze er erg blij mee is. Wie weet wordt een van die jongens in de toekomst nog een soort "van Basten" of "van Bronkhorst".

Meneer Dróge

De laatste dag voor wij vertrekken naar Nederland is altijd een beetje raar. Allerlei dingen opbergen en schoonmaken. Vandaag was deze dag extra vreemd.
In juni haden wij contact gehad met Toni de tuinman over de eventuele aanplant van palmen bij de toegangspoort. Hij vertelde ons toen, dat hij wellicht 2 palmen had die daarvoor in aanmerking konden komen. Maar zoals alles, is het afhankelijk van veel factoren. Kan het...en lukt het...?  Het geluk was dit maal op onze hand, en gisteren hoorden wij dat de prijs OK was, en de palmen vandaag gepland konden worden.
Rond het middaguur kwam een grote sjofel uit Moraira om gaten in de grond te graven, met man en macht werden de palmen in de gaten gezet. Getuigd aan een amandelboom en met buizen in de grond vastgezet. De bomen wegen zo'n 1000 kg per stuk en zijn skyhigh.
Vanavond zitten wij op de Naya kijkend over ons perceel en zien daar de palmen staan. Vreemd, maar toch blij, een nieuwe aanplant.  Rond Kerst mogen ze vrij komen te staan. Dan worden de amandelbomen gekapt, weer een heel ander gezicht.
Het was een enerverende dag zou meneer Dróge gezegd hebben...

Oogstmaand

Vandaag 1 September is de oogstmaand aangebroken. Bij het opstaan zagen wij het al. De vroege activiteiten op de velden. Thomas was met zijn vader de druiven aan het plukken. En op het middaguur kwamen wij Gabriel Mas tegen bij Toni ( Plantes Xalo) op zijn tractor met lege kratten op weg naar zijn Campo. Overal zijn de velden gevuld met mensen met als doel zo vlug mogelijk de oogst binnen te halen.
In Jalon bij de Cooporeratie zal een rij met John Deere traktoren staan te wachten om gelost te worden. En wij.... wij hebben zo onze eigen oogst om binnen te halen.
Elk jaar leggen wij een groot net neer onder de amandelbomen, pakken onze bamboestokken en kloppen de amandelen uit de bomen.
Dit jaar is de oogst bescheiden, oorzaak een koude winter.
Waar wij eerst blij waren met een grote oogst van 100 kilo zijn wij nu blij met een kleine oogst. Want dat is minder werk. Minder schil van de amandelen te halen. Minder sorteren. Wij gaan niet met een John Deere naar de Cooperatie. Wij doen het lekker thuis.

Comer las uvas ?

Gisteravond wilden wij even in het dorp een drankje nemen. Wij zaten net toen onze verzekeringsman Gabriel Mas ook bij het barretje aankwam. Met de begroeting begon hij gelijk in rap Spaans tegen ons te babbelen..., " dat het een goede tijd was om nu te komen, omdat de druiven rijp waren om geplukt te worden." Daarna nog wat snelle zinnen, een knipbeweging met de hand, en de opmerking morgen 12 uur "comer las uvas".
OK wij accoord ! Om 12 uur zouden wij ons melden bij Gabriella (zijn dochter) om druiven te plukken.
Vandaag, met tuinschoenen, kniptang togen wij naar familie Mas. Daar aangekomen hoorden wij dat hij ons alleen maar mee wilde nemen om wat druiven te knippen van zijn Campo om aan ons te geven. En het niet de bedoeling was dat wij zelf de oogst gingen binnen halen. Met Gabriel hebben wij een paar kilo druiven geplukt, en mooie plaatjes geschoten.

Op de terugweg heeft hij ons een bedrijf in Lliber laten zien dat druiven droogt tot rozijnen. Meters druiven liggen op matten te drogen, iets van de grond af, zodat de wind eronder door kan waaien. Een prachtig gezicht. Zonder veel inspanning gingen wij naar huis met een paar kilo druiven en tomaten.

Vossenstreken

 Bij aankomst in Spanje gaan wij altijd even langs onze beheerders  t.w. Conny en Rainer om wetenswaardigheden uit te wisselen. De tuin van hen is altijd een verrassing vol nieuwe aanplant. Appels, peren,... dit keer was het tijd voor tomaten. Ook hadden zij van een kennis een paar Afrikaanse lelies gekregen.
Deze lelies kenden wij van onze huwelijksreis naar Madeira. Dat eiland staat daar namelijk vol mee. Verder vertelde Rainer dat een van de huurders een vossenstel bij ons in de tuin had gespot. Bij vertrek kreeg ik wat zaadjes van de lelie mee om te planten.
De zaadjes hebben wij gepland. Echter vanmorgen kwamen wij op, en op het plek waar de zaadjes gepland waren, was een holletje gegraven. De zaadjes waren weg...... wel vonden wij nog sporen van vossenpootjes.
Henk is toen maar naar Toni (Garden) gegaan, en heeft 2 volwassen lelies gekocht en op de lege plek gezet.

Oude vrienden

Wanneer de vijgenbomen vol vijgen staan , en de wijngaarden vol ranken om geoogt te gaan worden, komen ook de vliegen op al die zoetige geur af.
Toen ik mij op een dag in het dorp over deze tijdelijke plaag beklaagde, en nog niet wist waarom  deze vliegen  er waren, vertelde Pepe Santos ons dat het samenhing met de oogsttijd.
En zei dat in deze periode " vliegen zijn als je beste vrienden,.... altijd om je heen.  !! "
Nu hebben wij geleerd dat na zonsondergang de vliegen weg zijn. Wij hopen alleen dat onze vrienden dan nog blijven.

Klotsend heet

Ons plan was om deze periode naar Spanje te gaan, omdat het een tussenperiode is tussen de verhuurperiodes.
Nog nooit waren wij er in de maand Augustus zelf met vakantie. In Nederland was het extreem nat. Volgens de nieuwsberichten stroomden kelders onder en was er behoorlijke overlast. Hier bij ons aan de Costa Blanca was het klotsend heet. De temperaturen bereikten hoogtes van 38graden. En s'avonds tot laat was het windstil en konden wij gisteren tot 23.30 nog in badkleding buiten lopen. Overdag was dat niet mogelijk. Wat een extremen.

Doe dit, doe dat .....

Onze eerste week in Spanje staat altijd in het teken van zaken regelen. Langs onze beheerders Conny en Rainer, het huis controleren en aanvullen wat kapot of vermist is gegaan. Ik wil er toch altijd mijn eigen geur aan geven. Dus nog even extra de keuken en badkamers doen....
Dan is het pas weer mijn eigen stekkie.

de tijd vliegt

Henk en Simone 15-8-1985

Even blazen en ....pffff...!  En er is 25 jaar voorbij !
Zoals mijn zusje zei " even een tour langs memory lane".
Zoals mijn vriendin zei "we hebben gelachen, gegeten, gedronken, gerookt, en weer gegeten, gelachen, gedronken en gerookt"!
Zoals ik zeg: ..."ik zou het zoooo weer over doen" ! 

Henk en Simone 15-08-2010

Terug van vakantie

Vannacht zijn Diana en Sam (de buurvrouw en dochtertje) teruggekomen van vakantie. En had ik mij ingesteld op het exit programma met Rocky.
Moet zeggen, dat je toch wel aan zo'n beesie gewend raakt. Elke morgen lag hij onder een struik, en bij het opendoen van de tuindeur, kwam hij naar mij toe, en gaf hij kopjes. Dus vanmorgen toch een beetje op de sentimentel journey..... Heel de ochtend was het stil in de tuin.
Maar gelukkig ... !!!  Niets trouwer dan een hond... sorry.. kat.. !! Vanmiddag sprong Rocky weer over het hek, en kwam hij direct naar mij toegelopen. Hij gaf mij 3 dikke kopjes alsof hij wilde zeggen. "Ik ben je echt niet vergeten". Wat je dag al niet goed kan maken ! . Die Rocky wat een gozer. 

Rocky

Rocky is de kat van mijn nieuwe buren. En Rocky is echt een stoere kat. Dikke poten, stevig lijf. Zo eentje van ruwe bolster, blanke pit. De buren zijn met vakantie, dus ik pas op Rocky. In het begin van de eerste week bleef Rocky netjes in de tuin van de buren wanneer ik hem s'morgens uitliet. Maar nu is hij over de schutting geklommen, en zit nu bijna heel de dag bij mij in de tuin. Ik mag je wel Rocky !  

Alles went

Vandaag mijn eerste poging als blogger. De poging doe ik vanuit een cloudy Nederland. Het huis in Spanje zit volop in de verhuur. Vandaag 29 juli is dus voor mij D-day. We shall see. En anders zoals de Spanjaarden zeggen.... Mañana !!